Merde, mijn blogbericht van vorige week nu pas herlezen... Ik eindigde met "in Wingene geen risico's nemen en gewoon genieten". Het enige wat daarvan klopt is dat ik aanwezig was in Wingene.
Om de mensen een 'inside look' te geven van de wedstrijddag. 's Morgens vertrokken met de U6 waar ik ook afgevaardigde van ben, naar huis gaan eten, aangezet naar de U15, daar doorgereden naar Wingene om te lopen, naar huis gereden om te douchen en verkleden, aangezet naar Club tegen Kv Mechelen en de dag zat erop. Om maar te zeggen dat ik minder en minder over het sportieve lopersleven te vertellen heb.
Toch mag ik niet blijven hangen in deze negatieve toon wat 2013 betreft. Want ik blijf fier terugkijken op de steile vooruitgang van begin dit jaar. Ik stond scherp en top getraind aan de start van het PK cross en durf te zeggen dat ik daar heel wat mensen verbaasd heb met mijn prima prestatie. Mezelf minder want ik had er hard voor getraind. Daarna ging het door naar de Rembertcorrida in Torhout waar ik een zo goed als perfecte race liep en eindigde in 35:34. Dan zat ik over mijn top en ging het met vallen en opstaan. Ook reeds met flink wat minder trainigskm's kon ik toch mooi presteren op de piste en mijn doel op de 3000 m netjes halen.
Daarna begon het jeugdvoetbal-seizoen bovenop mijn nogal drukke leven met de gevolgen die afgelopen zaterdag in Wingene duidelijk zichtbaar waren. Heb dus eerlijk gezegd niet genoten van deze race. We zien wel hoe het verder gaat, maar verwacht van mij de komende tijd alvast geen glansprestaties meer op loopschoenen.

I'm a fighter. I always strive to be the best I possibly can in life, but you can't beat them all.


 
Vooreerst excuses aan al m'n supporters die uren hebben verloren door mijn naam te zoeken in de cross-uitslagen van Maria-Aalter, Deinze en Roeselare. De inspanning die jullie hebben geleverd met die opzoekwerk heb ik niet gedaan in het veld. Waar ik het in mijn laatste blogbericht nog had over 'bijstellen van ambities' is zelfs nog minder van in huis gekomen. De laatste maand heb ik me moeten beperken tot 2 trainingen in de week met als weektotaal 10km. Wetende wat ik vorige winter heb getraind was het onbegonnen werk om ergens aan de startlijn te gaan staan.
Daar kwam afgelopen zondag echter verandering in want ik had mijn plaats te verdedigen in het Molenland-criterium. Het zou zonde zijn om ook dit klassement volledig in de prullenbak te gooien. Al moet ik toegeven dat deze wedstrijden van mij niet uitmuntend waren. Integendeel, als ik me Oostrozebeke, Tielt, Wingene, Meulebeke herinner heb ik er eigenlijk iedere keer slecht gelopen. Deze trend wou ik alvast aanhouden hehe.
Met amper trainingskilometers in de benen was het in ieder geval een prettig weerzien met mijn collega lopers ! Fijn om terug deel uit te maken van het peloton. Voor de start vreesde ik oprecht of ik de 10 km wel ging rondmaken. Het was dan ook van september geleden dat ik nog zo "ver" liep. Na de start ging ik dan ook rustig van start en liet de vele toppers netjes vooruit lopen. Toch viel mijn openingskm ferm mee met een 3:36'er. Daarna hield ik me schuil in groepjes met de betere vrouwen. Deze liepen een effen tempo en ik kon mijn wagonnetje aanhaken zonder in het rood te gaan. Bij het ingaan van de 2e ronde drukte ik wel wat door richting het volgende groepje bij clubgenote Lies Deruddere. Hier bleef ik ook hangen en gezien zij alleen zat en de kloof ervoor bleef ik hier verstandig hangen. De km's vlogen voorbij en ook in de laatste ronde bleef ik zitten. Weglopen en haar alleen laten had geen zin en zo snelden we nog vooruit en kregen we andere vrouwen in het vizier. Het kwam nog tot een eindspurt tussen de dames en zelfs kon ik met veel loopplezier, en zonder in het rood te gaan, finishen. Wel in een tijd en tempo wat ik gewoon was in 2011, maar 'fuck it', het was fijn om terug te zijn. En nog maar in eens mooi bewijs hoe hard ik afgelopen jaar heb getraind om in april een PR te lopen van 35:34. Op gewone kracht ben ik 15,5 km/u waard.
Nu zaterdag in Wingene ook geen risico's en gewoon genieten. Daarna zien we wel en kijk ik van week tot week. Grts
 
In de laatste blog had ik het over finetunen richting de crossen. Laat ik met de deur in huis vallen : van lopen is niet zo veel meer in huis gekomen, laat staan van finetunen. Diegenen die me persoonlijk kennen weten dat ik bezige bij ben met mijn werk en gezin en hobby's. Tot deze zomer had ik een perfect opgesteld schema waar ik iedere minuut mooi kon benutten. Sinds september heb ik nog wat extra hooi op mijn vork genomen waardoor mijn schema wat overloopt en ik ook vooral tussen de oren wat tijd tekort kom. Daardoor ben ik ook van 5 trainingen in de week terug gevallen naar 2 trainingen. En zo wordt ook het aantal km's gehalveerd.
Loop ik daardoor ongelukkig rond ? Absoluut niet, want ook deze nieuwe dingen doe ik met hart en ziel. Echter mag ik me wat het lopen betreft niets voorloochenen. De mooie prestaties die ik haalde het afgelopen jaar kwamen er niet door mijn talent maar door keihard trainen. Tot 's avonds om 22u nog vertrekken voor een duurloop bijvoorbeeld. Zo werd ik ook op het clubfeest van Beverhout mooi beloond voor mijn 4 nieuwe clubrecords en als overwinnaar van het cross-criterium.
Het lopen doe ik nog met evenveel plezier. Vooral toen ik tijdens mijn verlof op het gemak kon aanzetten voor mijn lange duurlopen vond ik het echte loopplezier terug. Daarom laat ik mijn wedstrijdschema voorlopig nog intact en ga ik daar vooral op zoek naar mooie wedstrijdomstandigheden. Gezien ik na de 3 crossen ook nog 2 wedstrijden in het Molenland moet meepikken om aan mijn criteriumpunten te geraken maalt het wel extra tricky. Tijdens de parkloop werd duidelijk dat ik nog kan lopen, maar dat extra procenten mis. We zien wel wanneer ik nog eens kan uitpakken. Ondertussen blijven we nog wat bezig hehe en tot in Maria-Aalter. Grts.

 
 
 
Met de oefencross van ons aller eigen Beverhout werd de overstap gezet naar het cross-seizoen. Zelf had ik er deze week een rustweek opzitten na enkele zware trainingsweken. Toen ik deze week nog wat wou trainen liep het voor geen kanten en ook daarnaast was ik wat vermoeid. Tijd voor wat extra rust dus. Deze parkloop liep ik vorig jaar reeds en ook dit jaar was het terug wat onthoofd door de afwezigheid van de betere lopers binnen de club.  Wegens blessure, marathonvoorbereiding, etc was het vandaag wat zoeken naar het speerpunt. Samen met Nico Recour (die zijn debuut maakte op de cross) leek ik wat de wedstrijd te moeten maken.
Daarom nam ik na het startschot direct het heft in handen voor een snelle start. De laatste (lange) wedstrijden had ik het gevoel deze vlugge openingskm's goed te kunnen verteren. Ook dit keer was dit terug het geval en nam ik de eerste ronde voor mijn rekening. Enkel Nico volgde en nam in de 2e ronde over. Deze ronde moest ik al bikkelen om te volgen en had wat moeite om niet zelf het tempo te bepalen. Halfweg koers was er dan ook reeds een gaatje en erna kwam ook Angelo van Nevel (geen Beho-lid) oprukken naar de kop. Ondertussen begon ik het gemis van wedstrijdritme echt wel te voelen. Ik brak niet maar kon mijn tempo van openingsronde absoluut niet meer ronddraaien. Bij ingaan laatste ronde kon ik wel terug beslag leggen op de 2e plaats in de wedstrijd na Nico en zo lagen de eindplaatsen vast.
De vorm is goed maar ik ben nog niet klaar voor de echte crossen. Gelukkig hebben we nog een maand om te fine-tunen, en net als vorig jaar zie ik mezelf weer wedstrijd na wedstrijd groeien. Want vandaag was vooral duidelijk dat ik deze nodig zal hebben om echt in vorm te komen.
Het beloofd alvast een spannend cross-seizoen te worden met ondertussen meer dan een handvol sterke Beverhout-masters die zich in de kijker zullen lopen. Ik hoop terug in hun spoor stappen voorwaarts te zetten. Let's go !

 
Amai, diene heeft de smaak te pakken na zijn halve marathon in Nieuwpoort vorige week. MIS ! Ik stond er eigenlijk enkel aan de start om wedstrijden te verzamelen voor het Molenlandcriterium (en het is momenteel nog afwachten of ik er zal geraken). Echt, het enige dat nu nog door mijn hoofd spookt is : Oef, ik ben er voor een jaar vanaf...
Nu het moet gezegd zijn dat mijn collega-loper Luc het achteraf mooi samenvatte : 'Het is te lang voor jou he'. En dit is eigenlijk mooi gezegd. Ik heb de vorm maar niet de carrosserie om meer dan een uur rond te huppelen aan eenzelfde tempo. Vorige week bleef ik onder de 4:00 km-tijden tot aan km 8. Vandaag was dit tot km 14 en dan ging het licht uit. De start kon ik terug makkelijk verteren zonder me te forceren. Al liep ik toen in 17e positie, maar kon door het cross-gedeelte in het begin van de wedstrijd steeds verder opschuiven. In zoverre dat ik ervaren marathonlopers kon inhalen en makkelijk achter laten zonder ook maar in het rood te gaan. Richting halfweg koers was ik zelfs opgeschoven naar plaats 12 en liep lekker rond. En had mooie voorsprong opgebouwd. Maar zoals gesteld ging dan plots het licht uit. Ik kwam nooit in ademnood maar de boven het uur protesteerden de benen (terecht hehe) en ik viel helemaal stil. In een kilometer tijd werd ik ingehaald door 5 man en bij het ingaan van de laatste ronde van 4km mocht ik overgaan naar joggingtempo. Te snel gestart ? Nee, want ik ging toch rond hetzelfde punt stilvallen.
Ik liep dinsdag een heerlijke training van 17 km maar dit was er wel ene van 2x8km progressief van 4:30 tot makkelijk aan 3:30 tijdens laatste km. Het doel van september was steeds om terug meer km's te lopen en daar zit ik mooi op schema. In oktober kan ik dan beginnen fine-tunen.
ps : ik kan morgen helaas niet aanwezig zijn op de Berenloop van Beverhout. Diegene die reeds de inkt zagen op mijn rug weten waarom. Op de oefencross van mijn eigen club ben ik wel terug present en is tevens mijn eerstkomende wedstrijd.

 
Nieuwpoort ligt in mijn geboortestreek maar ook op loopvlak ben ik er de laatste tijd kind aan huis. Vorig jaar liep ik deze onderschatte wedstrijd ook en stond toen na 17 km aan kant, compleet leeg. Nu kom ik uit het pisteseizoen en eerlijkheid gebied me te zeggen dat een 20 km niet meer op mijn trainingsprogramma stond sinds mei... De vorm is goed maar deze afstand heb ik niet in de benen en loop ik eigenlijk ook niet graag. Het is een beetje mijn marathon. Met welke intentie moet je dan aan de start staan van deze zware wedstrijd ? Want dit is het wel ! 300 meter langer dan een halve - halve wedstrijd op "winkelstraat"kasseitjes - en nog eens de steeds aanwezige zeewind.
Een honderd tal lopers aan de start en ik ging dus mijn eigen tempo lopen. Eerste km ging razendsnel en zaten we op boogscheut van koplopers. Dan ontstond een omvangrijk peloton van een 10-tal stuks. Na 2 km begon men echter spelletjes te spelen en viel alles uiteen. Ik bleef mijn tempo lopen rond de 3:50 schat ik en naarmate de km's vorderden konden we terug enkele lopers inhalen. Het moet wel gezegd worden dat ik steeds met iemand kon meelopen en dus nooit compleet alleen viel (tot en met km 18). Vooral op het asfalt kon ik mijn snelheid goed houden, maar zoals eerder gezegd was al de rest van het parcours een aanslag op de benen ! En daar zat net mijn probleem ... want ook in de 2e ronde van 7 km liep ik nooit in het rood al schoof chrono op naar tijden van 4:00. Maar na een uur wedstrijd ging ik dus boven mijn lange afstandskm's en een stap in het onbekende.
Bij het ingaan van laatste ronde hoorde ik de speaker ook vertellen dat ik werd achtervolgd door Benny die een schitterende wedstrijd liep in Torhout op de 50km. Wist ik sebiet hoe laat het was. Toch was de man met de hamer nog niet in zicht en kon ik deze drempel vooruit schuiven in vergelijking met vorig jaar. Enkel na de 20 km werd het tijd om aan te komen want werd ik terug licht in het hoofd. Dan mocht ik ook nog op karakter terug aanzetten in de laatste 200 meter om mijn plaats te houden op een master die blijkbaar in voorbereiding was op marathon Berlijn.
Ik ben dus zeker meer dan tevreden om deze zware wedstrijd in 1:25 te lopen (2.5 minuut beter dan vorig jaar) en dit tussen allemaal marathoners. Ik liep er een goede training en kwam nooit in ademnood, enkel de benen (en het hoofd) kunnen deze afstand niet aan. Dus schoenmaker blijf bij je leest ! Cross, piste en 10km loop ik doodgraag en ik kijk op tv doodgraag naar een stadsmarathon, maar meerdere keren dit jaar werd duidelijk dat ik er best geen zelf ga lopen.

 
Gisteren het piste-hoofdstuk afgesloten in Nieuwpoort met een 2000 m. Na mijn wedstrijden op donderdag en zaterdag ging ik dinsdag werken met niet al te frisse benen. Maandagavond niet gaan lopen maar vroeg in bed want was toch vermoeid. Met als gevolg dat ik uitgeslapen was maar dus met stramme spieren zat. Enigste oplossing was om deze dan maar voor de wedstrijd los te schudden. Gezien ik toch vroeg aanwezig was heb ik dan maar een duurloop van 6km ter plaatse gedaan. Indien slechte wedstrijd had ik toch mijn km's beet.
Wedstrijd stond gepland om 20u maar had wat vertraging. Er werd dan ook nog eens in 2 reeksen gelopen (onnodig wat mij betreft) en dit met grotendeels dezelfde lopers van afgelopen donderdag. We gingen van start met 7 lopers en ik kon in de eerste ronde de kopgroep goed volgen. De opener ging nog redelijk vlot maar in de 2 ronde ging Steven Broucke aan de kop sleuren en brak de groep. Onverwachte actie gezien de winnaar van donderdag reeds aan kop zat. Daardoor ging ik mee met een atleet van Olympic Brugge maar toen ik voelde dat hij te vlug vertraagde nam ik op tijd over en kon weglopen. Daardoor zat ik wel moederziel alleen en dit had zijn effect in de 3e ronde. Benen zaten niet meer fris en ik liep mezelf in slaap. In deze ronde en begin van de 4e verloor ik heel veel tijd. Gelukkig geen plaatsen want ik kon de afgehaakte Steven Broucke in de 4 ronde makkelijk inhalen, ondanks zijn grote voorsprong, en direct achterlaten. Bij het ingaan van laatste ronde werd ik plots voorbij gestoken door Wouter Decock (blijkbaar ultra-loper) en was te verrast om over te nemen.
Tot dan liep ik attente race : op tijd overgenomen van OB-atleet en groot gat toegelopen, maar was dus enkel bezig met de race voor mij en had niet achterop gekeken (nog les voor de crossen ! rest heb ik al onder de knie). In laatste ronde viel ik niet stil en kon tempo goed houden en zo eindigde ik net als donderdag terug als 3e in 6:28. Vluggere tijd was met deze benen niet mogelijk en dus was ik best tevreden. Enige minpunt was dat er terug geen podiumceremonie was (geen miss om bloemen van te krijgen of in de billen te knijpen...).
Toch blik ik terug op een leuk en vooral leerrijk pisteseizoen. Al begon die van mij pas in augustus en zit ik nu in een opbouwfase. Dus volgend jaar kan ik op alle nummers zeker nieuwe PR's lopen. Deze wedstrijden pasten dan ook perfect in doel nr 1 van 2013 : getting stronger en ervaring opdoen. Nu terug wat trainingskm's vreten !

 
 
Afgelopen zaterdag stond ik aan de start in Wingene met 2 doelen. Ten eerste om punten te pakken voor het Molenlandcriterium zodat ik in december daar niet meer moet voor lopen. En het tweede doel was om er een progressieve training van te maken. Mijn laatste wegwedstrijd was namelijk reeds 2 maand geleden (NVV) en na mijn verlof deed ik nog geen langere duurlopen dan 10km. Dan zou het ook totaal onlogisch zijn om in deze wedstrijd vollen bak te gaan, want dan zou ik garantie sneuvelen in de laatste ronde. Ik ken deze nieuwe omloop al van vorig jaar en weet dat het geen makkelijke wedstrijd is.
Nu hoe start je zo'n progressieve trainingswedstrijd ? Indien te traag loop je een belachelijk klassement, indien te vlug val je misschien toch nog stil waardoor er just niks progressiefs aan is. Het was dus zoeken naar de guldenmiddenweg en die dacht ik te vinden bij ploegmakker Winny. Iemand die veel lange afstanden loopt en gelijkmatig loopt. Samen onderweg want de gaten tussen de deelnemers waren vrij groot. Het tempo lag me goed als start van de wedstrijd. Op het eind van de eerste van 3 rondes plaatste ik een versnelling richting andere groep. Km-tijden van 4:50/4:55 gingen plots naar 3:38/3:39, toch kon ik deze makkelijk verteren. Ik wou namelijk absoluut aansluiten bij het voorliggend groepje van 4 voor de wind-op-kop zone in begin 2e ronde. Dit lukte vrij vlug en ik kon een paar honderd meter aan de staart recuperen. Daarna nam ik het commando en ploeggenote Gwendolyn mee. In loop van de 2e ronde moest iedereen bij ons afhaken en haalden we nog enkele lopers terug. Het tempo verzwakte niet en ik voelde me nog steeds goed bij dit hoger tempo.
Bij het ingaan van de laatste ronde kreeg Gwendolyn wat last en we naderden terug de zware strook. Gezien we geen mikpunt hadden was het zinloos om deze strook elk voor zich te nemen. Toch hield ik me aan mijn doel en ging langzaam aan versnellen zonder te demareren. Eens de strook voorbij ging ik voor de laatste 2.5 km richting km-tijden van 3:40. Toch had ik effe schrik om te vroeg aan te zetten maar kon echter volhouden tot op de eindmeet. Niemand kwam terug op mij in deze wedstrijd, maar op het eind kon ik ook niemand meer te grazen nemen.
Achteraf gezien een heel goede training. Ik voel me fit en in vorm en goed in mijn vel. Toch heb ik nog maar weken van 50 km achter de rug en afgelopen week zelfs enkel wedstrijdkm's (Nwp en Wingene). Nu km's opdrijven en erna ook 2x een halve marathon. Daarna hoop ik ook terug richting wedstrijdgewicht te gaan en zo bouwen we stilletjesaan verder. Komt goed !