Twee weken na het provinciaal kampioenschap stond de laatste cross van het seizoen op het programma. Ik had eigenlijk maar 2 redenen om af te zakken naar Izegem. Namelijk het parcours leren kennen, want het zou moeten lukken dat er daar ooit een PK is waar ik nog nooit aan de start stond. En het seizoen mooi afsluiten met een prima resultaat. Voor dat laatste hoopte ik eerlijk gezegd vooral op een mindere bezetting in deze periode van het jaar. De concurrentie met het Vlaams kampioenschap in Hulsthout en het aankomende wegseizoen na het PK. Maar met dat laatste kwam ik dus totaal verkeerd uit. Blijkbaar stond Izegem in menig kalender van de clubcriteriums waardoor de ganse top-10 van het PK aanwezig was, plus de top-3 uit Oost-Vlaanderen. Restte mij nog enkel het parcours te verkennen...
En wat een verkenning het zou worden ! De aanhoudende regen had het parcours verandert in 1 grote modderpoel. Daarbij had je nog een strook gras die er goed uit zag maar in werkelijkheid zakte je er nog dieper in dan bij de modder. Ik overdrijf niet door te stellen dat je er soms tot aan de kuiten in weg zakte. Daarbij merkte ik ook op training reeds dat de piek van het PK reeds ver achter me lag en de frisheid ontbrak. Allemaal redenen genoeg om er een kort wedstrijdverslag van te maken...
Samengevat : het vat is af ! Na de start was ik terug goed weg en door enkele haarspeldbochten waar we stil stonden kon ik reeds recuperen. In de eerste helft van de wedstrijd kwamen er al een handvol masters over me heen en aanklampen had geen zin. In tweede helft van de wedstrijd liep ik moederziel alleen met grote gaten voor en achter mij waardoor ik geen enkele motivatie meer had om er nog aan te sleuren. Meer dan een goede training kon ik er niet van maken. Zo kabbelde de wedstrijd verder aan trainingstempo en was het aftellen naar de finish. Dat aftellen bleef echter duren want we kwamen uit op 7250 meter waardoor we niet alleen de zwaarste maar ook 1 van de langste wedstrijden van het seizoen op ons bord kregen.
Zo zit het mijn eerste crossseizoen erop waar ik alle wedstrijden van het clubcriterium liep. Binnenkort volgt een round-up van mijn vuurdoop in het veld en lopen in clubverband. Ondertussen terug rustig opbouwen richting wegseizoen waar mijn eerste wedstrijd pas over een maand gepland staat. Eerst de batterijen fysiek en mentaal weer opladen. C-ya.

Hoewel het mijn eerste winter is voel ik me 100% crosser. Daarom wou ik ook goed presteren op het provinciaal kampioenschap. In mijn week congé kon ik er, ondanks de zware winterprik, goed de pees opleggen. De week ervoor moest ik nog 's avonds trainen in het donker bij -8°, maar erna kon ik goede basis leggen. Afgelopen week was het vooral uitrusten en me klaarstomen richting wedstrijd. Gezien de helft van het land ziek rondloopt zat ook bij mij de schrik er zeker in. Begin van de week had ik het ook vlaggen met keel- en hoofdpijn maar het brak gelukkig niet volledig door. Zo kon ik deze middag met een goed gevoel afzakken richting Roeselare.
De dag begon goed en vergeleken met Ieper waren het zomerse omstandigheden. Toch was het niet te onderschatten want er stond een nijdige wind en in de loop van de middag begon het nog te regenen en koud te worden. Redenen genoeg om nog een extra shirt onder m'n singlet te dragen, hoewel dit tegen mijn gewoonte is. Met onze club Beverhout stonden we met een ruime kern masters aan de start en daar ook nog eens de junioren bij werd het een groot pak lopers.
De start kon ik heel goed nemen en verteren waardoor ik niet in het gedrum kwam. Waar ik soms gas moet terugnemen na snelle start kon ik hier goed doortuffen en de benen voelden super aan. Tijdens de kleine aanvangsronde werden de kaarten al goed geschud en kon ik verder opschuiven. Het parcours was alles of niets. Ofwel heel diepe zuigende modder ofwel droge stukken modder en 6 passages over matten. De wind speelde ook zijn parten al had ik erger gevreesd, net als het heuveltje dat we 5 keer dienden te overwinnen. Tijdens de Crosscup had ik het hier moeilijk op maar met goede benen lukte dit deze keer echt vlot. Ondertussen was clubmakker Thomas Beirnaert me voorbij na een trage start, maar voor de rest zat ik stuk voor de collega's waar ik in andere wedstrijden mee moest strijden.
Na de 2 kleine rondes volgden nog 3 grote rondes van 1730m. Hier ging ik samen op pad met Dirk Lannoo, de oude krijger en meester tacticus waar ik reeds in Aalter kennis mee maakte. Het hijgen en blazen in mijn rug kon beginnen maar deze keer liet ik me niet vangen. De stukken windop koos ik resoluut het kopcommando want geen zin in spelletjes om de rest terug te laten komen. Zo trok ik stevig door en voelde me echt goed. Op bepaald moment kwam ik terug op Thomas waardoor ik achteraf gezien in de top-10 aan het lopen was !  Na nog eens kopwerk windop ging Dirk Lannoo me in de voorlaatste ronde voorbij, maar kon op 2 meter blijven hangen zonder te breken. Enkel deed ik een Klaas Vantorhoutje... Effe niet goed opgelet en de bocht wat te kort genomen waardoor ik bleef hangen aan een paaltje. Kon me gelukkig rap lostrekken, al bleef bij dit manoevre wel de helft van mijn broekje aan het paaltje hangen.... Het bracht me echter niet van de wijs en kon terug gas geven en de achtervolgers kwamen geen meter dichter. Bij het ingaan van de laatste ronde zag het er allemaal goed uit, maar iets later kreeg ik steken. Mijn redding was dat de benen konden blijven kracht zetten en ik niet in paniek schoot.  Zo kon ik richting aankomst, maar terug zonder eindspurt ! Jammer want vandaag had ik dit zeker kunnen uitspelen zonder de steken. Daardoor konden er nog 2 AVR lopers me inhalen op 50 meter van de streep. Toch was ik super content na een bere-wedstrijd en kon ik zo 13e master op 61 worden. Ik liep dus echt nipt buiten de top-10 tijdens mijn debuutjaar !
Ik heb er hard voor gewerkt en getraind en koekenkast in de mate van het mogelijke proberen te vermijden (niet altijd gelukt hehe), maar deze prestatie is echt een beloning voor mezelf. Nog hard werken en ik kom er wel.