Na Sint-Kruis kon ik de draad terug makkelijk oppikken en verder blijven trainen. Begin juli nam ik 2 weken volledige rust waardoor ik nu fysiek en mentaal fris zit om de trainingen op te pikken richting winterseizoen.
Met het winterseizoen start ik ook aan een nieuw hoofdstuk. Na 3 jaar wedstrijden lopen en trainen op eigen houtje nam ik onlangs de stap om me aan te sluiten bij Beverhout AC in Beernem. De bal ging terug aan het rollen nadat ik contact had met Walter Vanhoutte, de organisator van de mooie wedstrijd 'Kortemark loopt'. Belangrijk punt was dat ik 's avonds iedere keer de baan optrok zonder enige vorm van verzekering. Daarnaast had ik ook meermaals de suggestie van collega-beverhout lopers om eens een training mee te pikken en op die manier verder progressie te maken. Want het mag gezegd worden dat ik van zowel de beverhoutlopers, trainer en bestuur me echt welkom voelde. Ik kom in ieder geval in een warm en sociale club terecht en nu is het aan mij om extra inspanning te leveren en ernaast ook te genieten.
Trainingen bijwonen zal wegens werk en gezin niet altijd makkelijk zijn, maar alle beetjes zullen welkom zijn om te groeien als loper. Het is trouwens een leuke bijkomstigheid dat ik sinds deze zomer master 35+ ben en zo in de cross de snelheidsduivels bij de senioren ontloopt. Want daar ligt nu mijn eerste doel om als ex-voetballer terug het gras... en slijk te mogen ruiken met enkele crossen. Totaal geen benul wat ik daar kan brengen, maar is alvast eerste stap in groeiproces.

Vandaag de laatste wedstrijd van mijn zomerseizoen gelopen. Volgende week met ik jammer gneoeg de Berenloop missen in eigen gemeente omdat een pipo het nodig vond om Club-Cercle te verzetten naar zondagmiddag samen met het WK wielerrennen, provinciaal voetbal, sportmanifestaties, etc. Nu ja, tegen volgend seizoen zijn we weer van diene derby af...
De laatste kans om nog eens alles uit de kast te halen heb ik vandaag bewust laten schieten. Na onze zomerreis heb ik mijn 4 wedstrijden steevast met flink verval (en de bijhorende frustratie) afgehaspeld. Bekegem na 2 weken training afgezien na 12km, Oostkamp ondanks 37:26 bijna uitgestapt, Wingene was beuken tegen de stormwind en vorige week in NWP sterretjes gezien na 16 km.  Gezien het vandaag terug een 15 km was wou ik absoluut met goed gevoel eindigen.

Na de start hield ik me koest en vond een groepje met oa Gwendolyn Dedeyne en 5 mannen. Vanaf de eerste meters zette ik mij op kop als haas omdat het tempo net onder mijn wedstrijdtempo lag. De minuten en km's gingen vlot vooruit en zelfs de stukken met tegenwind kon ik het tempo vlot behouden. Heb me éénmaal opzij gezet maar niemand nam over ofwel ging het tempo er volledig uit. Ondertussen zat de eerste ronde van 5 km erop en voelde ik me nog steeds dik in orde. De groep bleef tesamen zonder lopers in te halen of ingehaald te worden. Het was me trouwens al lang duidelijk dat niemand er vanonder wou muizen en toen ik me nogmaals opzij zette waren er zelfs die erin slaagden om de enige vrouw uit de groep het kopwerk op te dringen... Naar het einde van de 2 ronde vond ik het welletjes en ging steevast door in het stuk windop. Eén thriatleet volgde en we waren samen weg met direct een kloof. Hij verstond er hem wel niet aan want dacht dat ik werd ingehuurd als haas van die groep. Het tempo lag nu een stuk hoger en buiten het afwisselen op de strook windop bleef ik op kop sleuren en kon eindelijk weer genieten van het lopen naar de finish toe. Na 13 km volgde weer de strook windop waar we een laatste maal nog eens afwisselden waarna ik ervandoor ging naar de eindmeet. De laatste 100 meter kon ik zelfs nog sterk sprinten en deed een 30 seconden van mijn PR op de 15km.

Goed gevoel na aankomst, met overschot gelopen, toch een PR en genoten van de wedstrijd en de uitstekende organisatie. Het ideale scenario wat ik vooraf in gedachten had. Gelukkig kan ik me nu weer focussen op de kortere afstanden voor de rest van het jaar. Al zal het nu enkele weken zonder wedstrijden zijn om goed uitgerust en erna goed getraind de winter in te gaan.

Vandaag was het voor mij D-day met mijn (halve) marathon moment in Nieuwpoort. Gezien lange afstanden mij niet echt liggen is dit voor mij een marathon wedstrijd, dat bracht ook meer km met zich mee op training, tragere lange duurlopen, op eten letten, km's opdrijven en afbouwen naar de wedstrijddag. Deze voorbereiding was goed verlopen en ik stond in goede vorm deze morgen op.
Een doel in 2012 was om een buitenlandse wedstrijd mee te pikken en ik had de halve marathon van Lille in mijn gedachten, maar koos dan uiteindelijk toch voor NWP in mijn geboortestreek. Ik ken er de streek, het parcours en mijn ouders kwamen mee om te supporteren en te bevoorraden onderweg. De weersomstandigheden aan de kust kunnen alle kanten (gezien ik het bureauwerk doe in een bedrijf dat levert aan horeca aan de kust weet ik er alles van, alles of niets dus met het weer hehe). Deze keer geen strakke wind maar zomerse temperaturen die zelfs in de voormiddag al opliepen. Het vrouwtje en de kinderen konden dus ondertussen al naar de zee stappen. Naast de temperatuur was ook het parcours een pittige brok met vooral veel kleine kasseitjes die niet vlot liepen, plus een zwaar stuk grindpad en dit allemaal zonder enige beschutting. We stonden dus klaar voor een taaie brok.
De vorm was dus goed maar ik zat vooraf vooral te bidden om een metgezel te vinden waarmee ik op pad kon. Na de start liepen we weg van de kaai langs de loodsen richting de promenade naar de dijk op. Na een km vond ik al mijn kameraad en waren m'n gebeden dus aanhoord. Hij sprak van een tijd van 1u21 à 1u22 en ikzelf wou onder de 1u25 komen. De ideale deal dus. We waren de eerste km's wel uitgebreid tot een groepje van 4, maar ik koos toch m'n gezel te volgen waar de anderen afhaakten. Het was gokken maar de km's gingen goed vooruit aan een egaal tempo. We liepen verder weg en kwamen dichter bij 2 voorliggers. De eerste toer zat er ondertussen op en we bleven goed ronddraaien en de omstandigheden begonnen nog niet te wegen. Halfweg 2e ronde kwam ik de 10 km voorbij ruim beneden de 40 minuten wat wel snel is, maar het was dus kiezen of delen (zie alleen vallen). Naar het einde van de 2e ronde van de 3 liepen we nog steeds op een 8e en 9e plaats in het alg. klassement. Maar ik moest mijn metgezel wel laten gaan. De bovenbenen begonnen ferm te wegen op de kasseitjes en enkel op het asfalt kon ik mijn tred houden. Het was dus bang afwachten hoelang ik nog ging stand houden.
Waar ik nog 2 man kon oprapen en dus in schitterende positie liep was het echter het begin van het einde... Na 16 km ging het licht echt uit in mijn bovenbenen die als 2 zakken patatten doorwogen. Erna werd het een echte martelgang en moest ik bij 2 bevoorradingen halt houden om bij te tanken en mijn benen effe rust te geven. De tijd en plaats in het klassement speelden geen rol meer en de laatste halve toer van de dijk richting aankomst was enkel tot doel om er nog te geraken... Gelukkig werd ik nog meer door 2 a 3 man ingehaald en bleef die schade nog beperkt want ik ging door een hel. Aan de aankomst volgde nog een lus op de kaai van een 500 meter maar deze  was dan ook de druppel want werd in deze strook wss nog ingehaald door ene groepje van 5 man. Na aankomst was ik dan ook effe van de wereld.
Doel qua tijd werd dus niet gehaald maar iedereen deed 2 à 3 minuten langer over dit traject van 21.35 km dan normaal op een halve. Volgende week nog de 15 km in Sint-Kruis en erna nog enkel korte afstanden.
Als laatste nog het belangrijkste ! Heel veel dank aan mijn vader voor de steun onderweg en de bevoorradigen, dikke merci ! Daarnaast ook aan mijn moeder, vrouw en kinderen voor de aanmoedigingen ! Love you all