Vandaag was het voor mij D-day met mijn (halve) marathon moment in Nieuwpoort. Gezien lange afstanden mij niet echt liggen is dit voor mij een marathon wedstrijd, dat bracht ook meer km met zich mee op training, tragere lange duurlopen, op eten letten, km's opdrijven en afbouwen naar de wedstrijddag. Deze voorbereiding was goed verlopen en ik stond in goede vorm deze morgen op.
Een doel in 2012 was om een buitenlandse wedstrijd mee te pikken en ik had de halve marathon van Lille in mijn gedachten, maar koos dan uiteindelijk toch voor NWP in mijn geboortestreek. Ik ken er de streek, het parcours en mijn ouders kwamen mee om te supporteren en te bevoorraden onderweg. De weersomstandigheden aan de kust kunnen alle kanten (gezien ik het bureauwerk doe in een bedrijf dat levert aan horeca aan de kust weet ik er alles van, alles of niets dus met het weer hehe). Deze keer geen strakke wind maar zomerse temperaturen die zelfs in de voormiddag al opliepen. Het vrouwtje en de kinderen konden dus ondertussen al naar de zee stappen. Naast de temperatuur was ook het parcours een pittige brok met vooral veel kleine kasseitjes die niet vlot liepen, plus een zwaar stuk grindpad en dit allemaal zonder enige beschutting. We stonden dus klaar voor een taaie brok.
De vorm was dus goed maar ik zat vooraf vooral te bidden om een metgezel te vinden waarmee ik op pad kon. Na de start liepen we weg van de kaai langs de loodsen richting de promenade naar de dijk op. Na een km vond ik al mijn kameraad en waren m'n gebeden dus aanhoord. Hij sprak van een tijd van 1u21 à 1u22 en ikzelf wou onder de 1u25 komen. De ideale deal dus. We waren de eerste km's wel uitgebreid tot een groepje van 4, maar ik koos toch m'n gezel te volgen waar de anderen afhaakten. Het was gokken maar de km's gingen goed vooruit aan een egaal tempo. We liepen verder weg en kwamen dichter bij 2 voorliggers. De eerste toer zat er ondertussen op en we bleven goed ronddraaien en de omstandigheden begonnen nog niet te wegen. Halfweg 2e ronde kwam ik de 10 km voorbij ruim beneden de 40 minuten wat wel snel is, maar het was dus kiezen of delen (zie alleen vallen). Naar het einde van de 2e ronde van de 3 liepen we nog steeds op een 8e en 9e plaats in het alg. klassement. Maar ik moest mijn metgezel wel laten gaan. De bovenbenen begonnen ferm te wegen op de kasseitjes en enkel op het asfalt kon ik mijn tred houden. Het was dus bang afwachten hoelang ik nog ging stand houden.
Waar ik nog 2 man kon oprapen en dus in schitterende positie liep was het echter het begin van het einde... Na 16 km ging het licht echt uit in mijn bovenbenen die als 2 zakken patatten doorwogen. Erna werd het een echte martelgang en moest ik bij 2 bevoorradingen halt houden om bij te tanken en mijn benen effe rust te geven. De tijd en plaats in het klassement speelden geen rol meer en de laatste halve toer van de dijk richting aankomst was enkel tot doel om er nog te geraken... Gelukkig werd ik nog meer door 2 a 3 man ingehaald en bleef die schade nog beperkt want ik ging door een hel. Aan de aankomst volgde nog een lus op de kaai van een 500 meter maar deze was dan ook de druppel want werd in deze strook wss nog ingehaald door ene groepje van 5 man. Na aankomst was ik dan ook effe van de wereld.
Doel qua tijd werd dus niet gehaald maar iedereen deed 2 à 3 minuten langer over dit traject van 21.35 km dan normaal op een halve. Volgende week nog de 15 km in Sint-Kruis en erna nog enkel korte afstanden.
Als laatste nog het belangrijkste ! Heel veel dank aan mijn vader voor de steun onderweg en de bevoorradigen, dikke merci ! Daarnaast ook aan mijn moeder, vrouw en kinderen voor de aanmoedigingen ! Love you all
Een doel in 2012 was om een buitenlandse wedstrijd mee te pikken en ik had de halve marathon van Lille in mijn gedachten, maar koos dan uiteindelijk toch voor NWP in mijn geboortestreek. Ik ken er de streek, het parcours en mijn ouders kwamen mee om te supporteren en te bevoorraden onderweg. De weersomstandigheden aan de kust kunnen alle kanten (gezien ik het bureauwerk doe in een bedrijf dat levert aan horeca aan de kust weet ik er alles van, alles of niets dus met het weer hehe). Deze keer geen strakke wind maar zomerse temperaturen die zelfs in de voormiddag al opliepen. Het vrouwtje en de kinderen konden dus ondertussen al naar de zee stappen. Naast de temperatuur was ook het parcours een pittige brok met vooral veel kleine kasseitjes die niet vlot liepen, plus een zwaar stuk grindpad en dit allemaal zonder enige beschutting. We stonden dus klaar voor een taaie brok.
De vorm was dus goed maar ik zat vooraf vooral te bidden om een metgezel te vinden waarmee ik op pad kon. Na de start liepen we weg van de kaai langs de loodsen richting de promenade naar de dijk op. Na een km vond ik al mijn kameraad en waren m'n gebeden dus aanhoord. Hij sprak van een tijd van 1u21 à 1u22 en ikzelf wou onder de 1u25 komen. De ideale deal dus. We waren de eerste km's wel uitgebreid tot een groepje van 4, maar ik koos toch m'n gezel te volgen waar de anderen afhaakten. Het was gokken maar de km's gingen goed vooruit aan een egaal tempo. We liepen verder weg en kwamen dichter bij 2 voorliggers. De eerste toer zat er ondertussen op en we bleven goed ronddraaien en de omstandigheden begonnen nog niet te wegen. Halfweg 2e ronde kwam ik de 10 km voorbij ruim beneden de 40 minuten wat wel snel is, maar het was dus kiezen of delen (zie alleen vallen). Naar het einde van de 2e ronde van de 3 liepen we nog steeds op een 8e en 9e plaats in het alg. klassement. Maar ik moest mijn metgezel wel laten gaan. De bovenbenen begonnen ferm te wegen op de kasseitjes en enkel op het asfalt kon ik mijn tred houden. Het was dus bang afwachten hoelang ik nog ging stand houden.
Waar ik nog 2 man kon oprapen en dus in schitterende positie liep was het echter het begin van het einde... Na 16 km ging het licht echt uit in mijn bovenbenen die als 2 zakken patatten doorwogen. Erna werd het een echte martelgang en moest ik bij 2 bevoorradingen halt houden om bij te tanken en mijn benen effe rust te geven. De tijd en plaats in het klassement speelden geen rol meer en de laatste halve toer van de dijk richting aankomst was enkel tot doel om er nog te geraken... Gelukkig werd ik nog meer door 2 a 3 man ingehaald en bleef die schade nog beperkt want ik ging door een hel. Aan de aankomst volgde nog een lus op de kaai van een 500 meter maar deze was dan ook de druppel want werd in deze strook wss nog ingehaald door ene groepje van 5 man. Na aankomst was ik dan ook effe van de wereld.
Doel qua tijd werd dus niet gehaald maar iedereen deed 2 à 3 minuten langer over dit traject van 21.35 km dan normaal op een halve. Volgende week nog de 15 km in Sint-Kruis en erna nog enkel korte afstanden.
Als laatste nog het belangrijkste ! Heel veel dank aan mijn vader voor de steun onderweg en de bevoorradigen, dikke merci ! Daarnaast ook aan mijn moeder, vrouw en kinderen voor de aanmoedigingen ! Love you all
RSS Feed
