Toen ik mijn vorige blogpost aan het typen was mocht ik ze even onderbreken omdat de kleinste had overgegeven in bed. Zelf ontsprong ik de dans tot ik donderdag last kreeg van buikloop en gans pakje Immodium mocht nemen. Vrijdag gewoon werkenlast en rommelende maag was er nog toen ik na het werk om 18u richting Torhout trok. Met de nodige twijfels dus. Volgend jaar toch eens uitkijken voor griepspuit, want ondanks extra vitamienen deze winter toch vlug vatbaar ondanks/of mede (?) ik scherper dan ooit sta.
In Torhout aangekomen in dezelfde accomdatie van de Nacht van Vlaanderen kregen we een hagelbui over ons toen ik gelukkig net in de auto me zat om te kleden. Halfuur kregen we echter een mooie zomeravond (zonder zon maar ook zonder al te hevige wind). Bij de start zag ik niet direct een groepje waarmee ik onderweg kon en dit was zowat het verhaal van de rest vd wedstrijd. Al bij al had ik goede benen maar liep net achter groepje van 4 waarmee ik jojo speelde, maar dat was vooral door hun onregelmatige snelheid. Zelf liep ik dan net voor een groepje van 7 met de eerste vrouwen (oa Ria Thienpont). Net de aanloopronde van 2km wou ik wachten op dit groepje en zette me opzij, maar ze kwamen niet op mijn hielen. Mijn eerste km-tijden tot km 5 waren dan ook heel goed (3:25, 3:25, 3:43, 3:35, 3:41). Hoewel ik me niet super voelde bleef ik netjes op mijn positie hangen, maar ondertussen was het vooral duidelijk dat het een strijd-wedstrijd zou worden zonder samenwerking.
Bij het ingaan van het bos kwam het groepje met de vrouwen heel dicht maar het duurde toch nog tot km 8 tot ze me effectief te pakken hadden. Hoewel ze waarschijnlijk niet veel rapper liepen dan ik kon ik niet aanpikken en bleef er net achter hangen. Ondertussen was ik terug aan het wegglijden en vreesde ik terug een Damme-scenario waar ik alle voorsprong (qua tijd) aan het verliezen was. Vooral km 8 kreeg ik het moeilijk (3:52) en ging ik terug in slaap-modus. Gelukkig kon ik me de laatste km herpakken, vond terug wat kracht maar had dan het ongeluk om in het stadscentrum veel draaien en keren te vinden en enkele pittige stukken bergop.  Richting aankomst zat ik nog steeds in minuut 36 en zag ik in verte 36:43 verschijnen. Een ultiemen versnelling kon echter niet verhinderen dat ik eindigde in 37:03.
Vorige week zou ik het gevoel hebben om te balen gezien er geen 36:59 stond, maar na gisteren was ik zeker tevreden. Ik voelde me niet lekker, liep ganse wedstrijd alleen, was strijd-wedstrijd die zich vooral uitte in onregelmatige km-tijden, en was vooral blij dat ik niet de bosje in moest of de klop van hamer kreeg. In zowel Damme, Oostrozebeke en Torhout heb ik nu bewezen een 37 minuut-loper te zijn. Op Nacht van Vlaanderen binnen 2 maand wil ik de volgende stap nemen en onder de 37 kruipen. Nu vooral terug trainen en fun-runs lopen. C-ya.
Km-tijden : 3:25, 3:25, 3:43, 3:35, 3:41, 3:46, 3:52, 3:48, 3:54, 3:48

Na Damme kon ik de trainingen goed oppikken en nu vooral hopen griepvrij te blijven. Met de eerste wedstrijd van het Molendland-criterium wou ik vooral een test houden in aanloop van Torhout volgende week voor een nieuwe PR-poging. Vorig jaar werd ik 3e in het eindklassement van dit criterium maar dit jaar staat alles toch in het teken van de PR's.
In Oostrozebeke liep ik vorig jaar reeds en wist dus dat we een zwaar parcours mochten verwachten met 2 meer dan stevige stroken vals plat per ronde. Bij deze 12° herfsttemperatuur kregen we ook nog eens een stevige bries wat er een zware wedstrijd ging van maken.
Aan de start zag ik Charline Vanneste en Nico Recour staan en gezien ik mijn huiswerk had gemaakt wist ik dat dit duo volgen gelijk stond aan plus 16 km/u te lopen. Tijdens de opwarming vond ik me over een matig stel benen te beschikken waardoor ik er niet gerust op was. Na de start waren we toch goed weg en tot 500 meter volgenden we nipt op het elite-groepje. Bij ons vormde zich ook een groepje van 7 stuks en ik schuilde in de buik van dit peloton met oa ook Charline en Nico. Het tempo zat er goed in een eerste km-tijden waren 3:23, 3:33 en daarna draaiden we op en af rond 3:41. Ondertussen kregen we de zware stroken te verwerken maar bleef alles samen. Bij het ingaan van de 2e ronde stokte het tempo en gaf Nico Recour er een snak aan. Enkel Charline en mezelf konden eerst volgen, daarna ging ik zij aan zij weg met Nico. Het tempo bleef goed en we draaiden mooi rond.
In laatste zware strook van 2e ronde liep ik even weg maar riep half in paniek hem een 'komaan' toe om samen te blijven. Echter maakte ik tactische fout om in het deze strook effe te laten vieren en erna weer gas te geven. Daardoor moest ik kilometer later zelf lossen maar kon op paar meters netjes blijven hangen zonder tempoverlies. Op het eind liepen we zelfs flink in op afgevallen toppers.
Tot mijn grote verbazing kwam ik voorbij het 10 km punt (op gps) om 36:50 wat een flinke PR is tov Damme ! En dit in deze heel zware wedstrijd. De vorm is er dus, maar dan stel ik me wel de vraag hoe de organisatie reeds 2 jaar 10.3 km gebruikt in berekening en affiche, en dit jaar plots 10 km in berekening daar er geen enkele aanleiding toe. Want start aan aankomst op net dezelfde plaats. Soit, na wedstrijd liep ik nog rondje uit met Timothy Van Bellegem die heel mooi 2e werd !
Op naar Torhout met vooral de hoop om gezond te blijven en dan kan ik...

(foto Ginsteloop 2011 met Nico Recour)