In aanloop naar Wingene hetzelfde recept toegepast als dit voor Oostkamp. Een week hard getraind en week van de koers vooral gerust. Al kan je dat niet een lange tijd doen of je fysiek gaat te vlug achteruit. Toch stond ik weer me een goed gevoel aan de start in Wingene waar ik deze keer vooral punten moest pakken in het Molenlandcriterium waar ik op een virtuele 3e plaats sta.
Wingene had een blanco weekend gevonden in de kalender waardoor er toch een mooi deelnemersveld aan de start stond. Ietwat te vergelijken met de Watewy-loop. De stralende zon was na lange tijd ook weer aanwezig. Gezien we toch weer een typisch zwaarder Molenlandparcours aantroffen wou ik vooral mijn wedstrijd goed verdelen. Na de start dan ook niet direct willen forceren en het groepje met de 1e en 2e dame (Ann Parmentier en Charline Vanneste) net voor me uit laten lopen. Het verschil bleef de ganse 1e ronde hetzelfde al zag ik enkele voor me het reeds moeilijk krijgen. Ik moest er dan ook enkel een duurloop van maken en de man met de hamer vermijden.
In de 2e ronde schoof ik mooi op en kon naderen op enkele gelosten. Ondertussen waren we met 2-en op pad al deed ik het meeste kopwerk. Bij de bevoorradingen gooide ik wel iedere keer een volle drinkbeker over me om het hoofd toch wat koel te houden (letterlijk deze keer). In verloop van de 2e ronde kon ik een 3-tal gelosten inhalen en achter ons laten, en had ik het gevoel ook te naderen op groepjes voor ons. Echter bij ingaan van de 3e en laatste ronde bleven diegene voor ons hun tempo houden - waren we onszelf wat in slaap aan het wiegen - zagen we geen mikpunt meer - en ging het tempo er toch wat uit. In midden laatste ronde hoorde en zag ik dan ook wat achtervolgers naderen. Op een snel stuk nieuw asfalt kon ik mijn tempo weer optrekken, maar naar de laatste zware kilometer met wat vals plat was ik een vogel voor de kat. Ik werd terug ingehaald door 3 achtervolgers en zat ondertussen met krampen in de buik... Het koude water bij de drankposten die ik over me goot had ander effect en mijn singlet was kletsnat en koud. Mijn tempo stokte maar mn darmen gaven gas *kuch*. Na de aankomst direct doorgelopen naar het toilet in de sporthal (die ik door deelname vorig jaar direct vond) en mijn ding gedaan. Gelukkig op tijd of ze spraken er nog 10 jaar van... Thuis hetzelfde liedje en dan toch maar een imodium gepakt.
Al bij al een goede race met hetzelfde resultaat als op de Watewyloop, waardoor ik virtueel 3e blijf in het criterium, al kan er nog 1 topper me naar de 4e plaats verwijzen en er een Avmo-eindpodium van maken. Al zullen zijn verdere deelnames daarover beslissen.
Wingene had een blanco weekend gevonden in de kalender waardoor er toch een mooi deelnemersveld aan de start stond. Ietwat te vergelijken met de Watewy-loop. De stralende zon was na lange tijd ook weer aanwezig. Gezien we toch weer een typisch zwaarder Molenlandparcours aantroffen wou ik vooral mijn wedstrijd goed verdelen. Na de start dan ook niet direct willen forceren en het groepje met de 1e en 2e dame (Ann Parmentier en Charline Vanneste) net voor me uit laten lopen. Het verschil bleef de ganse 1e ronde hetzelfde al zag ik enkele voor me het reeds moeilijk krijgen. Ik moest er dan ook enkel een duurloop van maken en de man met de hamer vermijden.
In de 2e ronde schoof ik mooi op en kon naderen op enkele gelosten. Ondertussen waren we met 2-en op pad al deed ik het meeste kopwerk. Bij de bevoorradingen gooide ik wel iedere keer een volle drinkbeker over me om het hoofd toch wat koel te houden (letterlijk deze keer). In verloop van de 2e ronde kon ik een 3-tal gelosten inhalen en achter ons laten, en had ik het gevoel ook te naderen op groepjes voor ons. Echter bij ingaan van de 3e en laatste ronde bleven diegene voor ons hun tempo houden - waren we onszelf wat in slaap aan het wiegen - zagen we geen mikpunt meer - en ging het tempo er toch wat uit. In midden laatste ronde hoorde en zag ik dan ook wat achtervolgers naderen. Op een snel stuk nieuw asfalt kon ik mijn tempo weer optrekken, maar naar de laatste zware kilometer met wat vals plat was ik een vogel voor de kat. Ik werd terug ingehaald door 3 achtervolgers en zat ondertussen met krampen in de buik... Het koude water bij de drankposten die ik over me goot had ander effect en mijn singlet was kletsnat en koud. Mijn tempo stokte maar mn darmen gaven gas *kuch*. Na de aankomst direct doorgelopen naar het toilet in de sporthal (die ik door deelname vorig jaar direct vond) en mijn ding gedaan. Gelukkig op tijd of ze spraken er nog 10 jaar van... Thuis hetzelfde liedje en dan toch maar een imodium gepakt.
Al bij al een goede race met hetzelfde resultaat als op de Watewyloop, waardoor ik virtueel 3e blijf in het criterium, al kan er nog 1 topper me naar de 4e plaats verwijzen en er een Avmo-eindpodium van maken. Al zullen zijn verdere deelnames daarover beslissen.
RSS Feed
