1.   Een completer atleet worden
2.   Die ene sportieve uitschieter
3.   Eindelijk een buitenlandse wedstrijd lopen

1.   In 2009 kwam ik juist uit een jaar in de fitnesszaal waardoor mijn armen zo breed waren als mn benen nu. Ondertussen krijg ik meer en meer het lijf van een wedstrijdloper. Maar er zijn nog zoveel zaken waar ik kan verbeteren. Daarom ook de stap naar Beverhout om op trainingen en wedstrijden bij te leren. Ook mijn lange duurlopen moeten zeker makkelijker gaan. En ook de wedstrijdtactiek moet mannelijker worden met gaten toelopen, tussensprintjes, etc. In 2013 wil ik vooral investeren in mijn basis en PR of tijden zeker ondergeschikt maken.
2.   2012 was vooral het jaar van de regelmaat. Mijn eerste 10 km in Damme liep ik aan 16 km/u en vervolgens de rest ook afgezien van de omstandigheden. Die regelmaat heeft wel als resultaat dat er me niet echts iets positiefs zal bij blijven. Mijn overwinning in Deinze op een 3.6 km jogging was er zelfs ene zonder podiumceremonie. Daarom in 2013 graag die ene uitschieter ... Of dat nu een goed klassement is op de weg of cross, mooie plaats in grote wedstrijd, voor één keer een wedstrijd zonder verval. Of zoals in 2011 een Nike-run met Paula Radcliffe. Maakt niet uit.
3.  Vorig jaar was het reeds mijn doel om eens in Nederland of Frankrijk te lopen (uitgezonderd van mn HM in Cadzand). De inschrijving voor de Humarathon (10 km) in Parijs zou in orde moeten zijn. Dus hopelijk valt ook dit doel in zn plooi. 

Juli

Na de NVV in Torhout was duidelijk dat het vat af was. Twee weken vlogen mn loopschoenen op stal en 3 kg later kon ik beginnen aan de nieuwe opbouw. Door voorafgaande redenen ging dit niet van harte, waardoor ik mijn eerste wedstrijd pas laat in de maand liep. In Bekegem liep ik een zware wedstrijd vooral op trainingsmodus en kon het vooral beschouwen als een nieuwe start.

Augustus

Begin van de maand liep ik voor de 3e keer de Shoppingloop in Oostkamp. De trainingen stonden al verder en ik wou vooral zien hoever ik ondertussen stond in vergelijking met de lente (oa Damme en Oostrozebeke). Na een heel vlugge start kreeg ik zowel fysiek als mentaal mijn klop en dacht zelfs even aan uitstappen. Toch kunnen doorzetten en eindigen in zelfde tijd als in Damme. Onverhoopt na zo'n wedstrijd en toch teken dat ik ondanks mindere conditie een stap vooruit had gezet.
In augustus liep ik amper 2 wedstrijden en in Wingene vond ik er vooral een zware wedstrijd door de felle stormwind. Het nieuwe parcours maakte veel goed en na fel bevochten strijd tegen de elementen kon ik verder timmeren aan de weg vooruit.

September

De weinige wedstrijden tot nu toe hadden ook hun redenen door de voorbereiding op de halve marathon in Nieuwpoort. Ik zat effe met de gedachten om een halve te lopen in Rijsel (FR), maar voorkoos dan uiteindelijk die in mijn geboortestreek. Ik wou vooral een flinke scheut van mijn PR halen daar ik weinig halve marathons loop. De vele trainingen zorgden ervoor dat ik scherp en in vorm aan de start kwam. Die dag kregen we echter af te rekenen met tropische temperaturen en zo'n lange wedstrijden zijn voor mij sowieso al lastig. Het werd dus opnieuw een calvarietocht op het einde met andermaal een stop- en wandelpauze. De PR was er maar ook de nieuwe ontgoocheling.
Daarom wou ik week erop in Dwars door St-Kruis vooral genieten en vooral eens een wedstrijd in schoonheid eindigen. De start was dan ook heel behouden en ook in de 2e ronde liep ik onder mijn normale snelheid. Daardoor kon ik in de laatste ronde nog versnellen en met goed gevoel de eindstreep halen. Zo kon ik het wegseizoen toch met redelijk gevoel verlaten.

Oktober

Het werd dus tijd voor verandering en de eerste stap was me aansluiten bij Beverhout Beernem. Gezien ik begin juli mijn groot loopverlof had genomen bleef ik doortrainen na Sint-Kruis en zo stond ik aan de start van mijn eerste Beho-wedstrijd met een goede basisconditie. Ik liep er naar het podium bij de masters en zo kon ik in een gezellige sfeer een mooie vuurdoop maken.

November

Nu werd het menens met de crossen en werden voor het eerst de spikes aangetrokken. Deze waren dan ook nodig op het modderachtige parcours in het nabij gelegen Maria-Aalter. Ik liep er grotendeels van de wedstrijd als eerste Beverhouter bij de masters, maar werd in de eindsprint geklopt door Filip en Niels. De gebruikelijke inzinking op het eind had ik dus blijkbaar ook meegenomen naar het veld. Maar achteraf gezien toch mooi debuut in deze nieuwe discipline.
Week erna aan de start in Deinze waar we door de heuveltjes en selectief parcours een ander wedstrijdbeeld kregen. Mijn (te) felle start werd vlug gecounterd maar toch kon ik de wedstrijd uitlopen zonder veel verval qua tijd en plaatsen.
De kroon op het werk moest dus komen in de Crosscup te Roeselare. Ik keek er mijn ogen uit naar de nationale top bij de seniors. Zelf liep ik een degelijke wedstrijd en ook door het parcours en stijgende vormcurve een snellere wedstrijd dan in Maria-Aalter en Deinze. Ik bevestigde er mijn plaats binnen het peleton en kon zo een mooi hoofdstuk aflsluiten.

December

Na de crossen was het tijd om even gas terug te nemen qua wedstrijden. Weekje actieve rust kon er ook nog bij om erna terug op te bouwen. Mede door een week verlof in de examenperiode kon ik mijn trainingskm's opdrijven en terug opbouwen. Om het ritme te breken koos ik na een maand terug voor een wedstrijd en deze keer op de weg. Bij de eerste editie in St-jan Wingene kon ik in de gietende regen mijn progressie iets waarmaken en op deze 10 km wedstrijd mijn PR nog ultiem naar 36:43 brengen.
Eind goed, al goed op deze manier - na een regelmatig jaar 2012 met als bevestiging een 16km/u loper te zijn , maar die echte uitschieters op de momenten van de waarheid bleven uit.

Een maand na de Crosscup in Roeselare stond ik terug aan de start van een wedstrijd. Plus om nog meer in detail te gaan was het geleden van midden september dat ik mn schoenen aandbond voor een wegwedstrijd. Het was dan ook een groot vraagteken wat ik kon brengen in het gehucht hier paar km's vandaan. Na Roeselare nam ik een week rust, daarna werd in een week congé het km-aantal van gewoonlijk verdubbeld. Duurlopen van boven de 20 km moet ik nog onder de knie krijgen. Afgelopen week dan weer wat rustiger waardoor ik toch met frisse benen richting deze wedstrijd ging.
Hoewel het amper een handvol minuten rijden is van mn woonplaats mocht ik toch ferm zoeken naar deze deelgemeente waar men voor het eerst een wedstrijd organiseerde. Tussen de velden in een kerktoren zoeken en volgen was het devies. Daar aangekomen was er inderdaad niet meer dan de gekende 2 cafés, een kerk en een parochiezaal. Net zoals de afgelopen weken en maanden was het ondertussen onophoudelijk aan het regenen, zelfs gieten. Gelukkig kon ik mn wagen zetten op 10 meter van de startlijn waardoor ik tot 1 minuut voor het startschot kon schuilen...
Aan de start stonden oa club-genoot Filip Van Cauwenberghe en kersverse club-makker Nico Recour. Die net als ik de stap maakte na clubloos te hebben gelopen. Met deze 2 sterke lopers konden we een groepje vormen met ook Charline Vanneste. De eerste van drie grote rondes, in een typisch Molenlandwedstrijd van boerderij naar boerderij in een grote lus, kon ik goed verteren. De start was me niet te snel en zat direct in het goede ritme. Het groepje bleef dan ook mooi tesamen. In de tweede ronde begonnen Filip en Nico te pushen maar ik liep eerder het ritme van dame Charline waardoor ik meerdere tussensprinten moest plaatsen om niet helemaal af te haken. Ik kwam wel iedere keer terug zonder echt in het rood te gaan, maar voelde gewoon dat hun snelheid te hoog lag en ik niet kon bijbenen. Het was dan ook meer aanklampen.
Op het einde van ronde 2 plaatse Charline haar eindsprint daar zij maar 2 rondes diende te lopen. HIerdoor onstond er achter een gaatje samen met Filip en Nico, en zo moest ik definitief lossen. Want zij liepen een sterke wedstrijd en zijn nog een maat te groot voor mij. Ik kwam nog samen met een andere loper maar de laatste ronde diende ik vooral alleen af te werken. In mn km-tijden bleek dan ook dat ik weer tot km 8 gelijkmatige tussentijden had met amper verschil, maar in km 9 en 10 een tien seconden moest toegeven... as usual.
Ik eindigde de wedstrijd van 9.96 km volgens mn GPS in 36:52, goed voor 16.3 km/u. Beter dan mn PR in Torhout, maar minder dan mn tussentijd PR's van bijvoorbeeld Aalter. Qua volume kom ik nog steeds te kort om die laatste km's deftig af te werken. Waardoor we meteen doel 1 van 2013 kennen...
Deze wedstrijd was alvast geslaagd ondanks de gietende regen voor/tijdens/na de wedstrijd, en we konden zelfs lezen dat ze volgend jaar wordt opgenomen in het Molenlandcriterium.

Januari

Vanaf nieuwjaarsdag kon ik de trainingen goed oppikken en volgde in Deinze een eerste test. In de vrieskou nam ik een snelle start maar blies mezelf volledig op waardoor ik na 2 km stil stond. Gelukkig had ik gekozen voor de kortste afstand en liep na een goeie 3.6 km als winnaar over de eindmeet. Al stelde dat na zo'n wedstrijd niet veel voor.

Februari

Maand na mijn eerste wedstrijd volgde in Ursel een grotere test. Hoewel ik grotendeels van wedstrijd alleen liep kon ik beschikken over goede benen en werd mooi 2e met een goed gemiddelde voor deze periode in het seizoen. Hier haalde ik wel voldoening uit de prestatie. Daardoor stond ik dan ook met grotere verwachtingen aan de start in Kortemark. Doch nam ik terug een te snelle start in deze sterk bezette wedstrijd over 5 km. Naar einde van de rit terug het nodige verval en plaatsen verlies, maar herinner me vooral dat ik met triathlon-talent Sophie de Groote over de meet kwam.

Maart

De jaarlijkse afspraak op de Kasseiloop in Eernegem. Terug gekozen voor de korte afstand en hier kon ik mee de wedstrijd maken. Naar het einde toe toch te weinig snelheid om het af te maken, maar kon toch op het podium staan. Op waarde van dat moment geklopt en goede afspiegeling van de vorm. In Damme vond ik dan weer mijn favoriete parcours en afstand. Ik nam er een goede start en kon de eerste dame in m'n eentje 3/4 van de wedstrijd op sleeptouw nemen. Naar de einde toe terug de gekende inzinking (lees : niet sterk genoeg) waardoor ik mijn goede prestatie niet kon verzilveren. Toch net boven de 16km/u kunnen eindigen.

April

In Oostrozebeke trof ik terug een gekend parcours met een zware strook en de nodige wind. Ik deelde deze keer mijn wedstrijd goed in en maakte er samen met Nico Recour een goede wedstrijd van. Het 10 km punt kwam ik door onder de 37 minuten wat onder deze omstandigheden terug een bevestiging was van de stijgende vorm. Eén van de betere wedstrijden van het seizoen. Iets later in Torhout wou ik dan ook de puntjes op de i zetten. Toch kon ik de wedstrijd niet onder ideale omstandigheden lopen (herstweer + ganse tijd alleen strijden) waardoor ik rond km 8 terug kopje onder dreigde te gaan. De ultieme poging om onder de 37 minuten strandde op een luttele 3 seconden. Positieve was dat ik terug blijk gaf om onder alle omstandigheden boven de 16km/u te kunnen lopen.

Mei

Aan Dwars door Brugge kon ik via mijn vrouw haar werk deelnemen. Hoewel dit een halve thuismatch is spreek het parcours met echt niet aan (teveel draaien en keren, kasseien, ...). Ter compensatie gekozen voor de 5 km maar dit ging ook niet echt vlot. Kon net onder de 17km/u eindigen maar nog steeds niet verzoend met het parcours. Gezien het gebrek aan veel wedstrijden in mei in de buurt belandde ik op een vrijdagavond in het nabij gelegen Maria-Aalter. Zonder veel verwachtingen aan de start in deze kleine wedstrijd, maar tot mijn grote verbazing liep ik er mijn beste wedstrijd van het seizoen. Iedere ronde een grote lus wat op mijn maat geschreven stond en ik kon er volgens mn GPS eindigen aan 16.4km/u en een 4e plaats achter een Bevehout-drietal. Out of the blue (qua wedstrijd niet qua vorm) een prima resultaat.

Juni

In Tielt nogmaals een klassieker in het Molanlandcriterium maar terug op een nieuw parcours. Deze keer wel met ambitie aan de start en kon deze toch waarmaken. Mijn gekende dip naar het einde toe kon ik op karakter overbruggen en kwam samen met Ria Thienpont over de streep. Nogmaals een blijk van de goede vorm en progressie. Dit laatste wou ik dan ook op de Nacht van Vlaanderen in Torhout verzilveren vooraleer op reis te vertrekken. Tot nu toe ging het wedstrijd na wedstrijd in stijgende lijn en de ambitie en wil om de 37 minuten te breken was dan ook heel groot. De vorm was er zeker om dit te doen maar de wedstrijd werd een fiasco. Een behoorlijk snelle start maar km na km voelde ik de benen leeglopen. Ik bleef dan ook ver boven de tijden die ik reeds liep in 2012. Kort na aakomst kreeg ik de buikgriep wat misschien deels van verklaring was. De ontgoocheling maakte het er niet minder op en was achteraf gezien keerpunt in de prestaties van 2012.