Amai, diene heeft de smaak te pakken na zijn halve marathon in Nieuwpoort vorige week. MIS ! Ik stond er eigenlijk enkel aan de start om wedstrijden te verzamelen voor het Molenlandcriterium (en het is momenteel nog afwachten of ik er zal geraken). Echt, het enige dat nu nog door mijn hoofd spookt is : Oef, ik ben er voor een jaar vanaf...
Nu het moet gezegd zijn dat mijn collega-loper Luc het achteraf mooi samenvatte : 'Het is te lang voor jou he'. En dit is eigenlijk mooi gezegd. Ik heb de vorm maar niet de carrosserie om meer dan een uur rond te huppelen aan eenzelfde tempo. Vorige week bleef ik onder de 4:00 km-tijden tot aan km 8. Vandaag was dit tot km 14 en dan ging het licht uit. De start kon ik terug makkelijk verteren zonder me te forceren. Al liep ik toen in 17e positie, maar kon door het cross-gedeelte in het begin van de wedstrijd steeds verder opschuiven. In zoverre dat ik ervaren marathonlopers kon inhalen en makkelijk achter laten zonder ook maar in het rood te gaan. Richting halfweg koers was ik zelfs opgeschoven naar plaats 12 en liep lekker rond. En had mooie voorsprong opgebouwd. Maar zoals gesteld ging dan plots het licht uit. Ik kwam nooit in ademnood maar de boven het uur protesteerden de benen (terecht hehe) en ik viel helemaal stil. In een kilometer tijd werd ik ingehaald door 5 man en bij het ingaan van de laatste ronde van 4km mocht ik overgaan naar joggingtempo. Te snel gestart ? Nee, want ik ging toch rond hetzelfde punt stilvallen.
Ik liep dinsdag een heerlijke training van 17 km maar dit was er wel ene van 2x8km progressief van 4:30 tot makkelijk aan 3:30 tijdens laatste km. Het doel van september was steeds om terug meer km's te lopen en daar zit ik mooi op schema. In oktober kan ik dan beginnen fine-tunen.
ps : ik kan morgen helaas niet aanwezig zijn op de Berenloop van Beverhout. Diegene die reeds de inkt zagen op mijn rug weten waarom. Op de oefencross van mijn eigen club ben ik wel terug present en is tevens mijn eerstkomende wedstrijd.

Nieuwpoort ligt in mijn geboortestreek maar ook op loopvlak ben ik er de laatste tijd kind aan huis. Vorig jaar liep ik deze onderschatte wedstrijd ook en stond toen na 17 km aan kant, compleet leeg. Nu kom ik uit het pisteseizoen en eerlijkheid gebied me te zeggen dat een 20 km niet meer op mijn trainingsprogramma stond sinds mei... De vorm is goed maar deze afstand heb ik niet in de benen en loop ik eigenlijk ook niet graag. Het is een beetje mijn marathon. Met welke intentie moet je dan aan de start staan van deze zware wedstrijd ? Want dit is het wel ! 300 meter langer dan een halve - halve wedstrijd op "winkelstraat"kasseitjes - en nog eens de steeds aanwezige zeewind.
Een honderd tal lopers aan de start en ik ging dus mijn eigen tempo lopen. Eerste km ging razendsnel en zaten we op boogscheut van koplopers. Dan ontstond een omvangrijk peloton van een 10-tal stuks. Na 2 km begon men echter spelletjes te spelen en viel alles uiteen. Ik bleef mijn tempo lopen rond de 3:50 schat ik en naarmate de km's vorderden konden we terug enkele lopers inhalen. Het moet wel gezegd worden dat ik steeds met iemand kon meelopen en dus nooit compleet alleen viel (tot en met km 18). Vooral op het asfalt kon ik mijn snelheid goed houden, maar zoals eerder gezegd was al de rest van het parcours een aanslag op de benen ! En daar zat net mijn probleem ... want ook in de 2e ronde van 7 km liep ik nooit in het rood al schoof chrono op naar tijden van 4:00. Maar na een uur wedstrijd ging ik dus boven mijn lange afstandskm's en een stap in het onbekende.
Bij het ingaan van laatste ronde hoorde ik de speaker ook vertellen dat ik werd achtervolgd door Benny die een schitterende wedstrijd liep in Torhout op de 50km. Wist ik sebiet hoe laat het was. Toch was de man met de hamer nog niet in zicht en kon ik deze drempel vooruit schuiven in vergelijking met vorig jaar. Enkel na de 20 km werd het tijd om aan te komen want werd ik terug licht in het hoofd. Dan mocht ik ook nog op karakter terug aanzetten in de laatste 200 meter om mijn plaats te houden op een master die blijkbaar in voorbereiding was op marathon Berlijn.
Ik ben dus zeker meer dan tevreden om deze zware wedstrijd in 1:25 te lopen (2.5 minuut beter dan vorig jaar) en dit tussen allemaal marathoners. Ik liep er een goede training en kwam nooit in ademnood, enkel de benen (en het hoofd) kunnen deze afstand niet aan. Dus schoenmaker blijf bij je leest ! Cross, piste en 10km loop ik doodgraag en ik kijk op tv doodgraag naar een stadsmarathon, maar meerdere keren dit jaar werd duidelijk dat ik er best geen zelf ga lopen.