Vorige week met Eernegem was er het algemene gevoel dat het wegseizoen was vertrokken. Zelf heb ik een heel goed trainingsblok achter de rug met 80/80/70 km. Dit vol met redelijke kwaliteit tijdens de trainingen ondanks het aanhoudende slechte weer. In Eernegem had ik wel het gevoel met volle benen te lopen, maar kon daar desondanks toch 17.5 km/u halen op de ruime 5km. Afgelopen week stond dan ook volledig in het teken van de tapering en klaarstomen voor Damme.  Zelfs met de paasklokken in de buurt kon ik het karakter opbrengen om de laatste kilo richting wedstrijdgewicht weg te werken.

Eerlijk gezegd stond ik 'ready to go' om in Damme de bevestiging te zoeken van mijn goede winter. Ondanks de aangekondigde wind en koude. Toen ik deze morgen dan ook effe op Facebook keek was de verbazing bijzonder groot om te zien dat de wedstrijd werd afgelast. Ik bleef toch eventjes verweesd achter. Zeker na een crossseizoen waar we in Ieper zelfs liepen op 15cm sneeuw. Ik had echt het gevoel een pitbull te zijn - klaar om uit te breken - maar die aan de leiband wordt gehouden.

Gelukkig kon ik met clubmakkers Jan en Stefaan een uur later een goede duurloop afwerken van 26km. Maar ook hier het overheersende gevoel om me een startnummer te geven en te laten gaan. Ik was aan het spelen met de benen.

Het paasweekend zit vol met voetbaltornooitjes van de gasten waardoor ik nu terug kan opbouwen richting eind april in Torhout. Plus mezelf kennende zou ik deze piek volgende week niet kunnen eruit laten komen. Dus nu met nog bredere basis beginnen aan een nieuw trainingsblok om tegen dan hopelijk eens de bevestiging te krijgen van waar ik nu eigenlijk sta.

In Eerngem kon ik het wegseizoen terug op gang schieten. Mijn laatste crosswedstrijd ligt ondertussen een maand achter ons en de laatste wegrit reeds in december. Ondertussen kon ik de trainingskilometers opdrijven in vergelijking met vorig jaar en ondanks het gure winterweer geen grote klachten. Enkel het gewicht is nog niet op peil, maar dat hoorde ik van meerdere sporters. Eens de lente terug in het land is zouden die laatste 2 kilo er nog af moeten en dan zijn we er helemaal klaar voor.
De Kasseiloop maakt onderdeel uit van het Scott-2-criterium en ons eigen Beverhout-criterium, maar toch koos ik voor de korte afstand om terug ritme op te doen. Vorig jaar stond ik hier op het podium al hangt dit natuurlijk ook af van de tegenstand die voor deze afstand kiest. Vandaag toch een kleine 10-tal wedstrijdlopers aan de start met het rest van het podium van vorig jaar aangevuld met nog 3 sterke lopers. Bij de start was ik niet supersnel weg en mocht na enkele seconden al een gaatje toelopen naar de kop. Dit ging bijzonder goed en ondanks de openingskilometer aan 3:11 voelde ik me goed in mijn vel. Gezien ik niet had afgebouwd naar deze wedstrijd voelde ik wel dat de benen niet superfris zaten. Plus had ik ook nog wat aanpassingsmoeilijkheden bij dit debuut aan hoge snelheid. De eerste ronde kwam ik wel goed door in ons groepje van 5. Na deze openingsronde ging er wel een 3-tal weg met oa Alexander Eggerick en de winnaar van vorig jaar. Ik haakte bewust af omdat ik wist dat deze lopers vorige week reeds aan de slag waren in Oudenburg en het dus al onder de knie hadden. Ik kon samen met een andere loper de afstand op een 50 meter houden en halfweg de 2e ronde kon ik mijn metgezel al los lopen. In de derde ronde bleef de achterstand op de koplopers gelijk en toen het daar iets stil viel dacht ik effe om dichter te komen, maar botste dan zelf op een muur. Zo gingen we in dezelfde situatie richting de eindmeet.
Het positieve voor mezelf was vooral dat ik de laatste kilometer de snelheid terug kon opvoeren. Iets waar ik op training toch meerdere keren aan heb gewerkt met progressieve duurlopen. Dit deed dan ook echt deugd om dit gevoel terug te vinden in de wedstrijd. Aan andere kant voelde ik natuurlijk het gebrek aan wedstrijdtempo en -hardheid. Jammer dat ik niet op het podium stond maar met een minuut sneller dan vorig jaar met een gure harde wind kan ik best tevreden zijn. Volgens mijn Garmin liep ik aan 17.5 km/u gemiddeld wat toch een fikse verbetering is. Zonde dat de uitslag spreek over 5 km waar het 5.3 km was en er aan aankomst ook nog wat seconden bijkwamen. Daar sta je dan te blinken in uitslag met snelheid van 16.2 km/u gem., iets wat we zelfs haalden in de zware crossen.
Soit, de kop is er van en nu goed afbouwen richting Damme-Brugge-Damme waar hopelijk de wind niet van de partij is.

Het crossseizoen ligt ondertussen achter ons en met Kortemark Loopt en Oostende-Brugge is ook het wegseizoen terug in gang geschoten. De voorbije jaren was de winter vooral de conditie onderhouden en langzaam aan terug op gang komen. Daar ik nu in clubverband loop heb ik toch een ander programma achter de kiezen met 8 crossen. De Parkloop in Beernem was nog een opwarmer op sportschoenen, daarna werd ik er direct ingesmeten. Tegen alle verwachtingen in vielen de echte crossen voor nieuwjaar goed mee en kon ik reeds veel bijleren. Zo kreeg ik de snelle start goed onder de knie-en, want vroeger had ik het daar vaak moeilijk mee. Ook de basis was in orde door de opgedreven trainigskm's. De mindere kant van het verhaal was het eindschot dat ik ook op de weg iedere keer onderga. Naast de bredere basis is dit ook zeker een belangrijk werkpunt de komende maanden. Daarom ga ik in de mate van het mogelijke ook eens proberen piste-wedstrijden mee te pikken met als doel tegen het plafond te lopen en nog te spurten op het einde.
De kers op de taart was vooral het Provinciaal kampioenschap waar ik niet enkel tijdens de wedstrijd mijn mogelijkheden kon etaleren, maar ook kon terugkijken op een uitgekiende voorbereiding. Dit scenario wil ik dit jaar toch nog 1x herhalen op de weg om doel nr 2 van 2013 nog aan te scherpen... (zie blogpost begin van het jaar).
Daarnaast mag ik ook trots zijn op het feit het Beverhout-criterium-cross op mijn naam te hebben geschreven. Er zijn natuurlijk veel rappere crossers binnen de club, maar mijn regelmaat gaf toch de doorslag. Zeker te weten dat ik geen enkele cross van het criterium heb gemist na amper een paar maand te zijn aangesloten. Met één keer een 1e plaats, vijf keer een 2e plaats en twee keer een 3e plaats bij de masters liep ik vooral een regelmatige reeks. Daarom speciale dank aan Didier voor het opzetten van de tent iedere keer, trainer Robert voor de raad tijdens de wedstrijd, mijn clubmakkers voor de tips en aanmoedigingen en de supporters voor de steun.
Nu is het terug klaarstomen voor het wegseizoen al blijft de basisconditie aansterken hier prioriteit. Vooral wachten op de lente die terug in het land mag komen, want na het PK had ik echt wel last van de winter-blues met een paar extra kilo's. De eerste test is dan ook pas eind deze maand met Damme-Brugge-Damme waar ik benieuwd ben naar mijn vorderingen tegenover vorig jaar.