Vorige week met Eernegem was er het algemene gevoel dat het wegseizoen was vertrokken. Zelf heb ik een heel goed trainingsblok achter de rug met 80/80/70 km. Dit vol met redelijke kwaliteit tijdens de trainingen ondanks het aanhoudende slechte weer. In Eernegem had ik wel het gevoel met volle benen te lopen, maar kon daar desondanks toch 17.5 km/u halen op de ruime 5km. Afgelopen week stond dan ook volledig in het teken van de tapering en klaarstomen voor Damme. Zelfs met de paasklokken in de buurt kon ik het karakter opbrengen om de laatste kilo richting wedstrijdgewicht weg te werken.
Eerlijk gezegd stond ik 'ready to go' om in Damme de bevestiging te zoeken van mijn goede winter. Ondanks de aangekondigde wind en koude. Toen ik deze morgen dan ook effe op Facebook keek was de verbazing bijzonder groot om te zien dat de wedstrijd werd afgelast. Ik bleef toch eventjes verweesd achter. Zeker na een crossseizoen waar we in Ieper zelfs liepen op 15cm sneeuw. Ik had echt het gevoel een pitbull te zijn - klaar om uit te breken - maar die aan de leiband wordt gehouden.
Gelukkig kon ik met clubmakkers Jan en Stefaan een uur later een goede duurloop afwerken van 26km. Maar ook hier het overheersende gevoel om me een startnummer te geven en te laten gaan. Ik was aan het spelen met de benen.
Het paasweekend zit vol met voetbaltornooitjes van de gasten waardoor ik nu terug kan opbouwen richting eind april in Torhout. Plus mezelf kennende zou ik deze piek volgende week niet kunnen eruit laten komen. Dus nu met nog bredere basis beginnen aan een nieuw trainingsblok om tegen dan hopelijk eens de bevestiging te krijgen van waar ik nu eigenlijk sta.
Eerlijk gezegd stond ik 'ready to go' om in Damme de bevestiging te zoeken van mijn goede winter. Ondanks de aangekondigde wind en koude. Toen ik deze morgen dan ook effe op Facebook keek was de verbazing bijzonder groot om te zien dat de wedstrijd werd afgelast. Ik bleef toch eventjes verweesd achter. Zeker na een crossseizoen waar we in Ieper zelfs liepen op 15cm sneeuw. Ik had echt het gevoel een pitbull te zijn - klaar om uit te breken - maar die aan de leiband wordt gehouden.
Gelukkig kon ik met clubmakkers Jan en Stefaan een uur later een goede duurloop afwerken van 26km. Maar ook hier het overheersende gevoel om me een startnummer te geven en te laten gaan. Ik was aan het spelen met de benen.
Het paasweekend zit vol met voetbaltornooitjes van de gasten waardoor ik nu terug kan opbouwen richting eind april in Torhout. Plus mezelf kennende zou ik deze piek volgende week niet kunnen eruit laten komen. Dus nu met nog bredere basis beginnen aan een nieuw trainingsblok om tegen dan hopelijk eens de bevestiging te krijgen van waar ik nu eigenlijk sta.
RSS Feed
