In Eerngem kon ik het wegseizoen terug op gang schieten. Mijn laatste crosswedstrijd ligt ondertussen een maand achter ons en de laatste wegrit reeds in december. Ondertussen kon ik de trainingskilometers opdrijven in vergelijking met vorig jaar en ondanks het gure winterweer geen grote klachten. Enkel het gewicht is nog niet op peil, maar dat hoorde ik van meerdere sporters. Eens de lente terug in het land is zouden die laatste 2 kilo er nog af moeten en dan zijn we er helemaal klaar voor.
De Kasseiloop maakt onderdeel uit van het Scott-2-criterium en ons eigen Beverhout-criterium, maar toch koos ik voor de korte afstand om terug ritme op te doen. Vorig jaar stond ik hier op het podium al hangt dit natuurlijk ook af van de tegenstand die voor deze afstand kiest. Vandaag toch een kleine 10-tal wedstrijdlopers aan de start met het rest van het podium van vorig jaar aangevuld met nog 3 sterke lopers. Bij de start was ik niet supersnel weg en mocht na enkele seconden al een gaatje toelopen naar de kop. Dit ging bijzonder goed en ondanks de openingskilometer aan 3:11 voelde ik me goed in mijn vel. Gezien ik niet had afgebouwd naar deze wedstrijd voelde ik wel dat de benen niet superfris zaten. Plus had ik ook nog wat aanpassingsmoeilijkheden bij dit debuut aan hoge snelheid. De eerste ronde kwam ik wel goed door in ons groepje van 5. Na deze openingsronde ging er wel een 3-tal weg met oa Alexander Eggerick en de winnaar van vorig jaar. Ik haakte bewust af omdat ik wist dat deze lopers vorige week reeds aan de slag waren in Oudenburg en het dus al onder de knie hadden. Ik kon samen met een andere loper de afstand op een 50 meter houden en halfweg de 2e ronde kon ik mijn metgezel al los lopen. In de derde ronde bleef de achterstand op de koplopers gelijk en toen het daar iets stil viel dacht ik effe om dichter te komen, maar botste dan zelf op een muur. Zo gingen we in dezelfde situatie richting de eindmeet.
Het positieve voor mezelf was vooral dat ik de laatste kilometer de snelheid terug kon opvoeren. Iets waar ik op training toch meerdere keren aan heb gewerkt met progressieve duurlopen. Dit deed dan ook echt deugd om dit gevoel terug te vinden in de wedstrijd. Aan andere kant voelde ik natuurlijk het gebrek aan wedstrijdtempo en -hardheid. Jammer dat ik niet op het podium stond maar met een minuut sneller dan vorig jaar met een gure harde wind kan ik best tevreden zijn. Volgens mijn Garmin liep ik aan 17.5 km/u gemiddeld wat toch een fikse verbetering is. Zonde dat de uitslag spreek over 5 km waar het 5.3 km was en er aan aankomst ook nog wat seconden bijkwamen. Daar sta je dan te blinken in uitslag met snelheid van 16.2 km/u gem., iets wat we zelfs haalden in de zware crossen.
Soit, de kop is er van en nu goed afbouwen richting Damme-Brugge-Damme waar hopelijk de wind niet van de partij is.
De Kasseiloop maakt onderdeel uit van het Scott-2-criterium en ons eigen Beverhout-criterium, maar toch koos ik voor de korte afstand om terug ritme op te doen. Vorig jaar stond ik hier op het podium al hangt dit natuurlijk ook af van de tegenstand die voor deze afstand kiest. Vandaag toch een kleine 10-tal wedstrijdlopers aan de start met het rest van het podium van vorig jaar aangevuld met nog 3 sterke lopers. Bij de start was ik niet supersnel weg en mocht na enkele seconden al een gaatje toelopen naar de kop. Dit ging bijzonder goed en ondanks de openingskilometer aan 3:11 voelde ik me goed in mijn vel. Gezien ik niet had afgebouwd naar deze wedstrijd voelde ik wel dat de benen niet superfris zaten. Plus had ik ook nog wat aanpassingsmoeilijkheden bij dit debuut aan hoge snelheid. De eerste ronde kwam ik wel goed door in ons groepje van 5. Na deze openingsronde ging er wel een 3-tal weg met oa Alexander Eggerick en de winnaar van vorig jaar. Ik haakte bewust af omdat ik wist dat deze lopers vorige week reeds aan de slag waren in Oudenburg en het dus al onder de knie hadden. Ik kon samen met een andere loper de afstand op een 50 meter houden en halfweg de 2e ronde kon ik mijn metgezel al los lopen. In de derde ronde bleef de achterstand op de koplopers gelijk en toen het daar iets stil viel dacht ik effe om dichter te komen, maar botste dan zelf op een muur. Zo gingen we in dezelfde situatie richting de eindmeet.
Het positieve voor mezelf was vooral dat ik de laatste kilometer de snelheid terug kon opvoeren. Iets waar ik op training toch meerdere keren aan heb gewerkt met progressieve duurlopen. Dit deed dan ook echt deugd om dit gevoel terug te vinden in de wedstrijd. Aan andere kant voelde ik natuurlijk het gebrek aan wedstrijdtempo en -hardheid. Jammer dat ik niet op het podium stond maar met een minuut sneller dan vorig jaar met een gure harde wind kan ik best tevreden zijn. Volgens mijn Garmin liep ik aan 17.5 km/u gemiddeld wat toch een fikse verbetering is. Zonde dat de uitslag spreek over 5 km waar het 5.3 km was en er aan aankomst ook nog wat seconden bijkwamen. Daar sta je dan te blinken in uitslag met snelheid van 16.2 km/u gem., iets wat we zelfs haalden in de zware crossen.
Soit, de kop is er van en nu goed afbouwen richting Damme-Brugge-Damme waar hopelijk de wind niet van de partij is.
RSS Feed
