Toen ik mijn vorige blogpost aan het typen was mocht ik ze even onderbreken omdat de kleinste had overgegeven in bed. Zelf ontsprong ik de dans tot ik donderdag last kreeg van buikloop en gans pakje Immodium mocht nemen. Vrijdag gewoon werkenlast en rommelende maag was er nog toen ik na het werk om 18u richting Torhout trok. Met de nodige twijfels dus. Volgend jaar toch eens uitkijken voor griepspuit, want ondanks extra vitamienen deze winter toch vlug vatbaar ondanks/of mede (?) ik scherper dan ooit sta.
In Torhout aangekomen in dezelfde accomdatie van de Nacht van Vlaanderen kregen we een hagelbui over ons toen ik gelukkig net in de auto me zat om te kleden. Halfuur kregen we echter een mooie zomeravond (zonder zon maar ook zonder al te hevige wind). Bij de start zag ik niet direct een groepje waarmee ik onderweg kon en dit was zowat het verhaal van de rest vd wedstrijd. Al bij al had ik goede benen maar liep net achter groepje van 4 waarmee ik jojo speelde, maar dat was vooral door hun onregelmatige snelheid. Zelf liep ik dan net voor een groepje van 7 met de eerste vrouwen (oa Ria Thienpont). Net de aanloopronde van 2km wou ik wachten op dit groepje en zette me opzij, maar ze kwamen niet op mijn hielen. Mijn eerste km-tijden tot km 5 waren dan ook heel goed (3:25, 3:25, 3:43, 3:35, 3:41). Hoewel ik me niet super voelde bleef ik netjes op mijn positie hangen, maar ondertussen was het vooral duidelijk dat het een strijd-wedstrijd zou worden zonder samenwerking.
Bij het ingaan van het bos kwam het groepje met de vrouwen heel dicht maar het duurde toch nog tot km 8 tot ze me effectief te pakken hadden. Hoewel ze waarschijnlijk niet veel rapper liepen dan ik kon ik niet aanpikken en bleef er net achter hangen. Ondertussen was ik terug aan het wegglijden en vreesde ik terug een Damme-scenario waar ik alle voorsprong (qua tijd) aan het verliezen was. Vooral km 8 kreeg ik het moeilijk (3:52) en ging ik terug in slaap-modus. Gelukkig kon ik me de laatste km herpakken, vond terug wat kracht maar had dan het ongeluk om in het stadscentrum veel draaien en keren te vinden en enkele pittige stukken bergop. Richting aankomst zat ik nog steeds in minuut 36 en zag ik in verte 36:43 verschijnen. Een ultiemen versnelling kon echter niet verhinderen dat ik eindigde in 37:03.
Vorige week zou ik het gevoel hebben om te balen gezien er geen 36:59 stond, maar na gisteren was ik zeker tevreden. Ik voelde me niet lekker, liep ganse wedstrijd alleen, was strijd-wedstrijd die zich vooral uitte in onregelmatige km-tijden, en was vooral blij dat ik niet de bosje in moest of de klop van hamer kreeg. In zowel Damme, Oostrozebeke en Torhout heb ik nu bewezen een 37 minuut-loper te zijn. Op Nacht van Vlaanderen binnen 2 maand wil ik de volgende stap nemen en onder de 37 kruipen. Nu vooral terug trainen en fun-runs lopen. C-ya.
Km-tijden : 3:25, 3:25, 3:43, 3:35, 3:41, 3:46, 3:52, 3:48, 3:54, 3:48
In Torhout aangekomen in dezelfde accomdatie van de Nacht van Vlaanderen kregen we een hagelbui over ons toen ik gelukkig net in de auto me zat om te kleden. Halfuur kregen we echter een mooie zomeravond (zonder zon maar ook zonder al te hevige wind). Bij de start zag ik niet direct een groepje waarmee ik onderweg kon en dit was zowat het verhaal van de rest vd wedstrijd. Al bij al had ik goede benen maar liep net achter groepje van 4 waarmee ik jojo speelde, maar dat was vooral door hun onregelmatige snelheid. Zelf liep ik dan net voor een groepje van 7 met de eerste vrouwen (oa Ria Thienpont). Net de aanloopronde van 2km wou ik wachten op dit groepje en zette me opzij, maar ze kwamen niet op mijn hielen. Mijn eerste km-tijden tot km 5 waren dan ook heel goed (3:25, 3:25, 3:43, 3:35, 3:41). Hoewel ik me niet super voelde bleef ik netjes op mijn positie hangen, maar ondertussen was het vooral duidelijk dat het een strijd-wedstrijd zou worden zonder samenwerking.
Bij het ingaan van het bos kwam het groepje met de vrouwen heel dicht maar het duurde toch nog tot km 8 tot ze me effectief te pakken hadden. Hoewel ze waarschijnlijk niet veel rapper liepen dan ik kon ik niet aanpikken en bleef er net achter hangen. Ondertussen was ik terug aan het wegglijden en vreesde ik terug een Damme-scenario waar ik alle voorsprong (qua tijd) aan het verliezen was. Vooral km 8 kreeg ik het moeilijk (3:52) en ging ik terug in slaap-modus. Gelukkig kon ik me de laatste km herpakken, vond terug wat kracht maar had dan het ongeluk om in het stadscentrum veel draaien en keren te vinden en enkele pittige stukken bergop. Richting aankomst zat ik nog steeds in minuut 36 en zag ik in verte 36:43 verschijnen. Een ultiemen versnelling kon echter niet verhinderen dat ik eindigde in 37:03.
Vorige week zou ik het gevoel hebben om te balen gezien er geen 36:59 stond, maar na gisteren was ik zeker tevreden. Ik voelde me niet lekker, liep ganse wedstrijd alleen, was strijd-wedstrijd die zich vooral uitte in onregelmatige km-tijden, en was vooral blij dat ik niet de bosje in moest of de klop van hamer kreeg. In zowel Damme, Oostrozebeke en Torhout heb ik nu bewezen een 37 minuut-loper te zijn. Op Nacht van Vlaanderen binnen 2 maand wil ik de volgende stap nemen en onder de 37 kruipen. Nu vooral terug trainen en fun-runs lopen. C-ya.
Km-tijden : 3:25, 3:25, 3:43, 3:35, 3:41, 3:46, 3:52, 3:48, 3:54, 3:48
RSS Feed
