Na mijn vuurdoop in Aalter stonden we deze week aan de start in Deinze. Met zijn 1500 deelnemers één van de grootste cross-organisaties van het land. Zelf stond ik aan de start met enkele vraagtekens. Waar ik vorige week nog begon met de sensatie-kriebels van wat me te wachten stond, waren het deze keer eerder ziekte-kriebels. Op het werk zit iedereen te snotteren en te hoesten, en thuis had de kleinste het ook vlaggen. Zelf had ik de laatste 2 dagen een zere keel en koorts gevoel in het hoofd. Ik kon maar hopen dat de dafalgans hun werk deden.
Na het inlopen was het koortsachtige gevoel uitgezweet, maar ondertussen had ik wel in de mot dat er geen power in de benen zat. Ze voelden niet loom maar er zat precies geen jus of kracht in. Toch kon ik me in de start weer amuseren met het duw- en trekwerk. Waar ik vorige week progressief in de wedstrijd kwam was ik deze keer als een raket erin gevlogen. De kleine openingsronde bleef echter maar duren. Vorige week was het amper een toer rond wat voetbalvelden, maar hier was het bijna een volwaardige ronde. Toen we uiteindelijk terug aan de start kwamen zat ik eerlijk gezegd al tegen mijn plafond. En dan moesten de 3 grote rondes nog beginnen...
De schrik begon er dan in te sluipen om meer en meer stil te vallen. Want in deze eerste ronde kwamen mijn collega's van vorige week reeds over me. En kort erna sloegen ze direct een gat van 50 meter dat ik niet meer kon inhalen. Gelukkig bleef ik stand houden en viel het verval behoorlijk mee. Zoals ik reeds had ondervonden zat er niets van macht in de benen. Wat ik zeker ondervond op de vele korte heuveltjes. Gelukkig lag het parcours redelijk droog waardoor ik toch mn grote molen vaak kon bovenhalen. In laatste ronde kwam ik zelfs iets dichter op mijn voorgangers (club-genoot Filip en Dirk Lannoo), maar het gat dichten zat er zeker niet in. Waar ik in de eerste ronde werd voorbij gesneld door meerdere lopers zag ik de rest van de wedstrijd niemand meer passeren. Zo kon ik toch met een goed gevoel deze wedstrijd afsluiten, want meer zat er niet in.
Positief is dat ik nu voor de derde keer in een cross amper verval merk in de wedstrijd. Mijn km-tijden waren dan ook : 3:47/3:39/3:48/3:47/3:49/3:54/3:49. Zeker gisteren had ik schrik om stil te vallen na de snelle start. Het werkpunt is zeker nog om naar het einde toe te versnellen, om nog plaatsen te winnen of het werk af te maken. Maar daarvoor is mijn motor nog te klein en weten we waarvoor te trainen.
Volgende week de laatste cross (Cross Cup Masters) van deze periode te Roeselare.
Na het inlopen was het koortsachtige gevoel uitgezweet, maar ondertussen had ik wel in de mot dat er geen power in de benen zat. Ze voelden niet loom maar er zat precies geen jus of kracht in. Toch kon ik me in de start weer amuseren met het duw- en trekwerk. Waar ik vorige week progressief in de wedstrijd kwam was ik deze keer als een raket erin gevlogen. De kleine openingsronde bleef echter maar duren. Vorige week was het amper een toer rond wat voetbalvelden, maar hier was het bijna een volwaardige ronde. Toen we uiteindelijk terug aan de start kwamen zat ik eerlijk gezegd al tegen mijn plafond. En dan moesten de 3 grote rondes nog beginnen...
De schrik begon er dan in te sluipen om meer en meer stil te vallen. Want in deze eerste ronde kwamen mijn collega's van vorige week reeds over me. En kort erna sloegen ze direct een gat van 50 meter dat ik niet meer kon inhalen. Gelukkig bleef ik stand houden en viel het verval behoorlijk mee. Zoals ik reeds had ondervonden zat er niets van macht in de benen. Wat ik zeker ondervond op de vele korte heuveltjes. Gelukkig lag het parcours redelijk droog waardoor ik toch mn grote molen vaak kon bovenhalen. In laatste ronde kwam ik zelfs iets dichter op mijn voorgangers (club-genoot Filip en Dirk Lannoo), maar het gat dichten zat er zeker niet in. Waar ik in de eerste ronde werd voorbij gesneld door meerdere lopers zag ik de rest van de wedstrijd niemand meer passeren. Zo kon ik toch met een goed gevoel deze wedstrijd afsluiten, want meer zat er niet in.
Positief is dat ik nu voor de derde keer in een cross amper verval merk in de wedstrijd. Mijn km-tijden waren dan ook : 3:47/3:39/3:48/3:47/3:49/3:54/3:49. Zeker gisteren had ik schrik om stil te vallen na de snelle start. Het werkpunt is zeker nog om naar het einde toe te versnellen, om nog plaatsen te winnen of het werk af te maken. Maar daarvoor is mijn motor nog te klein en weten we waarvoor te trainen.
Volgende week de laatste cross (Cross Cup Masters) van deze periode te Roeselare.
RSS Feed
