Dan sta je daar met je laatste blog-post te stellen om het aantal training-km's op te voeren... Kieperen ze de dagen erop duizenden kubieke meter sneeuw over de regio. Al moet ik durven stellen karakter te hebben getoond deze week en uiteindelijk kwam ik aan evenveel km's als de week van Maldegem. Al was het 's avonds om 21u lopen bij -8° niet steeds een pretje. Maar dan moest zondag nog komen...
De conditie zit goed op dit moment en daarom keek ik wel uit naar de zware cross in Ieper. Gezien wij lopers (in tegenstelling tot de KBVB) wel een buienradar kennen op het internet wisten we dat het tricky ging worden met een nieuwe portie sneeuw. Eerst was ik zinnens te gaan, dan weer niet, enzovoort maar toen ik ook niet in de zetel kon blijven zitten voor Cercle-Club werd de knoop doorgehakt en ultiem vertrokken naar Ieper. De rit met de wagen was alvast geen pretje en duurde dubbel zo lang. Achteraf gezien was de heen- en terugrit zelfs zwaarder dan de cross zelf.
Ter plaatse vond ik vooral collega masters van Beverhout. Met 8 deelnemers op 35 mag de club hier best trots op zijn ! Met een tshirt en compressie-kousen was ik toch iets warmer gekleed dan de voorbije weken. Een must want we troffen dus in Ieper een parcours dat 10 à 15 centimeter onder de sneeuw zat. Enkel mijn GPS-horloge had ik voor het eerst vergeten, maar in een cross gelukkig minder noodzakelijk. Bij de start was ik goed weg en zat vooral achter juniors. De snelle start kon ik iets verder goed verteren door een single-track waar de rij voor wat vertraging zorgde. Eens dit obstakel genomen kon ik wat volk inhalen en beginnen aan de echte wedstrijd. Gaten toelopen is toch iets was ik de afgelopen maanden heb geleerd in de cross en ik kan dit beter en beter verteren. Daarna was het vooral een werk-wedstrijd. Geen enkele strook op het parcours kon ik de grote molen bovenhalen buiten een strook die licht naar beneden ging. Daarnaast waren vooral de vele putten ambetant lopen. Lees niet : putten door de sneeuw en modder, maar wel in de weide echte putten van 2 meter lang die voor meerdere vluchtheuvels zorgden en het tempo steevast braken. In de midden van de wedstrijd liep ik meer en meer weg van mijn achterliggers en kwam in de buurt van 2 lopers voor me en een AVR-loper die me had ingehaald. Deze sterke Frederik Keersebilck was de enige die me kon remonteren over de ganse wedstrijd. De laatse 2 van 4 rondes liep ik constant op dezelfde afstand van dit trio. Weglopen deden ze niet, maar ik had geen enkele strook waar ik een inhaalbeweging kon maken. Toch kon ik rekenen op een goede conditie en snelle benen (die hier niet van pas kwamen) en kon deze langere cross goed beëindigen als 9e op 35 deelnemers.
De conditie zit zeker goed en hopelijk kan ik deze week nog die paar procenten bijtrainen richting het Provinciaal kampioenschap in Roeselare. Ondanks het apocalyptische weer deed deze wedstrijd me goed en sparen had ook geen zin, want met de zieken op t werk of thuis kan je ook 2 dagen voor het PK ook ziek vallen en alles zien wegglippen. Daarom meenemen waar het kan en binnen 2 weken zien we wel. Want als het tegen dan gaat dooien en het een modderpoel gaat worden in Roeselare tref ik ook geen goede omstandigheden voor mezelf. Daar ik het vooral van snelle stroken moet hebben. Ik mag nu enkel hopen om dan met een goede conditie en zonder ziekte daar aan de start te staan en dan zien we wel.
Tot slot wil ik vooral BEHO Didier bedanken voor het opzetten van de club-tent op amper 10 meter van de start. Zonder deze accommodatie ging lopen toch ook niet treffelijk lukken !
De conditie zit goed op dit moment en daarom keek ik wel uit naar de zware cross in Ieper. Gezien wij lopers (in tegenstelling tot de KBVB) wel een buienradar kennen op het internet wisten we dat het tricky ging worden met een nieuwe portie sneeuw. Eerst was ik zinnens te gaan, dan weer niet, enzovoort maar toen ik ook niet in de zetel kon blijven zitten voor Cercle-Club werd de knoop doorgehakt en ultiem vertrokken naar Ieper. De rit met de wagen was alvast geen pretje en duurde dubbel zo lang. Achteraf gezien was de heen- en terugrit zelfs zwaarder dan de cross zelf.
Ter plaatse vond ik vooral collega masters van Beverhout. Met 8 deelnemers op 35 mag de club hier best trots op zijn ! Met een tshirt en compressie-kousen was ik toch iets warmer gekleed dan de voorbije weken. Een must want we troffen dus in Ieper een parcours dat 10 à 15 centimeter onder de sneeuw zat. Enkel mijn GPS-horloge had ik voor het eerst vergeten, maar in een cross gelukkig minder noodzakelijk. Bij de start was ik goed weg en zat vooral achter juniors. De snelle start kon ik iets verder goed verteren door een single-track waar de rij voor wat vertraging zorgde. Eens dit obstakel genomen kon ik wat volk inhalen en beginnen aan de echte wedstrijd. Gaten toelopen is toch iets was ik de afgelopen maanden heb geleerd in de cross en ik kan dit beter en beter verteren. Daarna was het vooral een werk-wedstrijd. Geen enkele strook op het parcours kon ik de grote molen bovenhalen buiten een strook die licht naar beneden ging. Daarnaast waren vooral de vele putten ambetant lopen. Lees niet : putten door de sneeuw en modder, maar wel in de weide echte putten van 2 meter lang die voor meerdere vluchtheuvels zorgden en het tempo steevast braken. In de midden van de wedstrijd liep ik meer en meer weg van mijn achterliggers en kwam in de buurt van 2 lopers voor me en een AVR-loper die me had ingehaald. Deze sterke Frederik Keersebilck was de enige die me kon remonteren over de ganse wedstrijd. De laatse 2 van 4 rondes liep ik constant op dezelfde afstand van dit trio. Weglopen deden ze niet, maar ik had geen enkele strook waar ik een inhaalbeweging kon maken. Toch kon ik rekenen op een goede conditie en snelle benen (die hier niet van pas kwamen) en kon deze langere cross goed beëindigen als 9e op 35 deelnemers.
De conditie zit zeker goed en hopelijk kan ik deze week nog die paar procenten bijtrainen richting het Provinciaal kampioenschap in Roeselare. Ondanks het apocalyptische weer deed deze wedstrijd me goed en sparen had ook geen zin, want met de zieken op t werk of thuis kan je ook 2 dagen voor het PK ook ziek vallen en alles zien wegglippen. Daarom meenemen waar het kan en binnen 2 weken zien we wel. Want als het tegen dan gaat dooien en het een modderpoel gaat worden in Roeselare tref ik ook geen goede omstandigheden voor mezelf. Daar ik het vooral van snelle stroken moet hebben. Ik mag nu enkel hopen om dan met een goede conditie en zonder ziekte daar aan de start te staan en dan zien we wel.
Tot slot wil ik vooral BEHO Didier bedanken voor het opzetten van de club-tent op amper 10 meter van de start. Zonder deze accommodatie ging lopen toch ook niet treffelijk lukken !
RSS Feed
