Gisteren was het dus zover. Na jaren kijken naar de Cross Cup op tv en het veldrijden tijdens de wintermaanden mocht ik ook het veld in. Weliswaar zonder fiets tussen mijn benen. De blessure was in ieder geval verleden tijd, donderdag kon ik ook mijn eerste club-training meepikken, en de dagen erop rustig herstellen en klaarstomen.
Toch stond ik met veel vraagtekens die dag. Om te beginnen het logistieke. Want in tegenstelling tot de wegwedstrijden kan je niet tot 5 minuten voor de start naar je wagen om alles op te bergen en achter te laten. Voordeel is dan wel weer dat je je borstnummer thuis reeds kan opspelden en je niet meer naar de inschrijving dient te hollen. Dus met volle rugzak mijn weg gezocht richting de Beverhout-tent op het voetbalplein. Om dan samen met de teamgenoten op te warmen en het parcours reeds te verkennen. Lees ook: propere schoenen voor in de wagen, vuile om op te warmen en spikes voor de wedstrijd. Ik kan je alvast melden dat ik in het logistieke compartiment geen beginnersfout heb ik gemaakt...
Om 15u30 stonden we dan ook de start samen met de masters en juniors voor onze debuutwedstrijd in het veld. Een ronde bestond voor een deel uit voetbalvelden, daarna een heel zware modderstrook richting bos (gezien de regen van de laatste weken is 'heel zwaar' niet overdreven want op stukken zonk je er tot je kuiten in), daarna passage in een droog bos, waarna de zware modderstrook in de andere richting werd genomen, om terug te eindigen tussen de voetbalpleinen.
Na de start was ik goed weg in het gedrum en als ex-verdediger had ik absoluut geen last van het duw- en trekwerk in de eerste bochten. Zelfs het betere elleboogwerk werd boven gehaald zonder een kaart te pakken... Het was daarnaast ook zeker opletten om niet het rood te gaan, want uit korte wegwedstrijden weet ik dat dit voor mij fataal kan zijn daar ik dan volledig stil sta. De eerste ronden gingen goed vooruit en ik kon zeker stand houden met fikse voorsprong op de middenmoot. De grootste moeilijkheid was nog de extreem gevergde concentratie. Ik kwam ogen tekort om het parcours en tegenstanders in de schatten, waardoor ik in ganse wedstrijd zelfs de tijd niet had om op mn gps-horloge te kijken. Ondertussen bleef ik goed opschuiven en in de 3e van ronden kende ik een zeer goed moment waardoor ik afstand kon nemen van de betere lopers die ik ken. Toch gasten die op de weg 1 à 2 minuten rapper zijn op de 10km. Ik kon vlug de mooie kloof maken maar kwam dan bij het ingaan van de laatste ronde bij Dirk Lannoo. Voor hem kon er niemand meer ingehaald worden. Echter waar ik ganse wedstrijd mijn eigen tempo liep maakte ik nu de fout om in zijn zog mee te gaan. Ik ken Dirk Lannoo als een heel ervaren loper die vooral een pak sneller is dan mezelf. Maar door die ervaring maakte hij er (achteraf gezien) misschien ook een tactisch spelletje van... In modderstroken had ik kop moeten pakken en toen ik dat wou in het bos versnelde hij weer. In ieder geval na de laatste modderstrook was al onze voorspong weg en werd ik van de 19e plaats nog terug gedrongen tot de 23e. Oa door mijn club-makkers Filip en Niels.
Flink balen dus na afloop omdat ik goed genoeg weet dat in de cross enkel de plaats telt. En als je dan 200 meter voor aankomst nog geremonteerd wordt door 4 man is het goede gevoel en een droomdebut effe weg.
Aan andere kant weet ik dat ik ervaring tekort kom en hieruit moet leren. De benen waren in ieder geval goed en ik onthou vooral : a lesson lived is a lesson learned. Zeker als ik net achter gasten eindig die in september net onder of net boven de
36 minuten liepen op de 10km. Iets wat ik nog niet heb waargemaakt. Up next !
Toch stond ik met veel vraagtekens die dag. Om te beginnen het logistieke. Want in tegenstelling tot de wegwedstrijden kan je niet tot 5 minuten voor de start naar je wagen om alles op te bergen en achter te laten. Voordeel is dan wel weer dat je je borstnummer thuis reeds kan opspelden en je niet meer naar de inschrijving dient te hollen. Dus met volle rugzak mijn weg gezocht richting de Beverhout-tent op het voetbalplein. Om dan samen met de teamgenoten op te warmen en het parcours reeds te verkennen. Lees ook: propere schoenen voor in de wagen, vuile om op te warmen en spikes voor de wedstrijd. Ik kan je alvast melden dat ik in het logistieke compartiment geen beginnersfout heb ik gemaakt...
Om 15u30 stonden we dan ook de start samen met de masters en juniors voor onze debuutwedstrijd in het veld. Een ronde bestond voor een deel uit voetbalvelden, daarna een heel zware modderstrook richting bos (gezien de regen van de laatste weken is 'heel zwaar' niet overdreven want op stukken zonk je er tot je kuiten in), daarna passage in een droog bos, waarna de zware modderstrook in de andere richting werd genomen, om terug te eindigen tussen de voetbalpleinen.
Na de start was ik goed weg in het gedrum en als ex-verdediger had ik absoluut geen last van het duw- en trekwerk in de eerste bochten. Zelfs het betere elleboogwerk werd boven gehaald zonder een kaart te pakken... Het was daarnaast ook zeker opletten om niet het rood te gaan, want uit korte wegwedstrijden weet ik dat dit voor mij fataal kan zijn daar ik dan volledig stil sta. De eerste ronden gingen goed vooruit en ik kon zeker stand houden met fikse voorsprong op de middenmoot. De grootste moeilijkheid was nog de extreem gevergde concentratie. Ik kwam ogen tekort om het parcours en tegenstanders in de schatten, waardoor ik in ganse wedstrijd zelfs de tijd niet had om op mn gps-horloge te kijken. Ondertussen bleef ik goed opschuiven en in de 3e van ronden kende ik een zeer goed moment waardoor ik afstand kon nemen van de betere lopers die ik ken. Toch gasten die op de weg 1 à 2 minuten rapper zijn op de 10km. Ik kon vlug de mooie kloof maken maar kwam dan bij het ingaan van de laatste ronde bij Dirk Lannoo. Voor hem kon er niemand meer ingehaald worden. Echter waar ik ganse wedstrijd mijn eigen tempo liep maakte ik nu de fout om in zijn zog mee te gaan. Ik ken Dirk Lannoo als een heel ervaren loper die vooral een pak sneller is dan mezelf. Maar door die ervaring maakte hij er (achteraf gezien) misschien ook een tactisch spelletje van... In modderstroken had ik kop moeten pakken en toen ik dat wou in het bos versnelde hij weer. In ieder geval na de laatste modderstrook was al onze voorspong weg en werd ik van de 19e plaats nog terug gedrongen tot de 23e. Oa door mijn club-makkers Filip en Niels.
Flink balen dus na afloop omdat ik goed genoeg weet dat in de cross enkel de plaats telt. En als je dan 200 meter voor aankomst nog geremonteerd wordt door 4 man is het goede gevoel en een droomdebut effe weg.
Aan andere kant weet ik dat ik ervaring tekort kom en hieruit moet leren. De benen waren in ieder geval goed en ik onthou vooral : a lesson lived is a lesson learned. Zeker als ik net achter gasten eindig die in september net onder of net boven de
36 minuten liepen op de 10km. Iets wat ik nog niet heb waargemaakt. Up next !
RSS Feed
