Na Cadzand, Ursel en Kortemark stond gisteren de eerste wedstrijd met stip op de agenda. De 1e wedstrijd van het Houtlandcriterium en ook de eerste van 2011 op bekend terrein. Tot nu toe vielen de trainingen en wedstrijden mee waardoor ik met enige ambitie aan de start stond en een gemiddelde van 16 km/u tot de mogelijkheden kon behoren.
De omstandigheden waren in ieder geval goed met een lentezon en briesje plus een sterk deelnemersveld. Maar laten we alvast van start gaan met de eindconclusie : gegokt en verloren...
Gezien de lichte afdaling na de start was iedereen snel weg en werd het ganse pak op een lint getrokken. Het spijtige van deze zaak was echter dat het lint de ganse wedstrijd aanwezig zou zijn. Ik pakte uit als een tgv maar zag rondom mij geen bekende gezichten. Het groepje voor mij ging iets te snel en achter mij was het versplintering alom. Na de doorkomst van de kleine ronde ging het van kwaad naar erger en viel ik meer en meer alleen. Wachten was geen optie wegens geen lopers echt op komst, maar ondertussen was ik mn motor wel fel aan het opblazen. Ik maakte dan maar de keuze om me kapot te lopen en zien waar het schip ging stranden.
Bij begin van de laatste ronde kwamen er zelfs steken in mn zij en begonnen lopers me meer en meer in te halen. Ramp o ramp en wedstrijd deftig beëindigen was het enige wat me nog restte. De ironie wou dan nog dan in de laatste kilometers ik wel bekende gezichten zag en ik dus tactisch volledig de mist ben in gegaan. Na de aankomst dan ook flink teleurgesteld gaan uitblazen.
Met een gemiddelde van 15.83 km/u viel de schade nog mee, maar wel klote aangezien mn benen me gered hebben want die zaten echt wel goed. Door in overdrive te gaan echter gefaald en die 16 km/u zat er dus echt wel in. Maar in wegwedstrijden betaal je zo'n zaken nu eenmaal cash. Nu ja, a lesson lived is a lesson learned. Hopelijk volgende week een revanche ... op mezelf.
Volgende wedstrijd : zondag 27 maart : Damme-Brugge-Damme
De omstandigheden waren in ieder geval goed met een lentezon en briesje plus een sterk deelnemersveld. Maar laten we alvast van start gaan met de eindconclusie : gegokt en verloren...
Gezien de lichte afdaling na de start was iedereen snel weg en werd het ganse pak op een lint getrokken. Het spijtige van deze zaak was echter dat het lint de ganse wedstrijd aanwezig zou zijn. Ik pakte uit als een tgv maar zag rondom mij geen bekende gezichten. Het groepje voor mij ging iets te snel en achter mij was het versplintering alom. Na de doorkomst van de kleine ronde ging het van kwaad naar erger en viel ik meer en meer alleen. Wachten was geen optie wegens geen lopers echt op komst, maar ondertussen was ik mn motor wel fel aan het opblazen. Ik maakte dan maar de keuze om me kapot te lopen en zien waar het schip ging stranden.
Bij begin van de laatste ronde kwamen er zelfs steken in mn zij en begonnen lopers me meer en meer in te halen. Ramp o ramp en wedstrijd deftig beëindigen was het enige wat me nog restte. De ironie wou dan nog dan in de laatste kilometers ik wel bekende gezichten zag en ik dus tactisch volledig de mist ben in gegaan. Na de aankomst dan ook flink teleurgesteld gaan uitblazen.
Met een gemiddelde van 15.83 km/u viel de schade nog mee, maar wel klote aangezien mn benen me gered hebben want die zaten echt wel goed. Door in overdrive te gaan echter gefaald en die 16 km/u zat er dus echt wel in. Maar in wegwedstrijden betaal je zo'n zaken nu eenmaal cash. Nu ja, a lesson lived is a lesson learned. Hopelijk volgende week een revanche ... op mezelf.
Volgende wedstrijd : zondag 27 maart : Damme-Brugge-Damme
RSS Feed
