Na de wedstrijd in Ursel bleef het goede gevoel en kon ik nog enkele goede trainingen afwerken. Met als laatste test afgelopen maandag een lekkere tempotraining vooraleer ik enkele dagen na Maribor vertrok om Club aan het werk te zien. Ik kon dus met frisse trainingsloze benen naar Waregem vertrekken met als enig voorbehoud in hoeverre ik in het rood kon gaan op deze langere afstand sinds 2 maand.
In Waregem stond er een erg brede top aan de start en een uitgebreid deelnemersveld. Zelf moest ik deze wedstrijd meepikken om mijn klassement in het Molendlandcriterium te bezegelen. Na de start werd ik terug ingesloten maar na paar meter stoof ik in de graskant een flinke ruk op. Als bij wonder kon ik deze sprint goed verteren en kwam ik direct uit de groep die ik voor ogen had. Voornamelijk in de buurt van de eerste vrouwen al werden na 1 km de definitieve groepen gevormd. Ik had een goed gevoel en kon dan ook goed initiatief nemen in onze groep van een 5-tal lopers. Het tempo lag hoog maar door op mijn techniek te letten kon ik goed stond houden. In de loop van de 2e van 3 ronden kon ik zelfs naderen op Charline Vanneste die tijdens de zomer steevast veel rapper was en is blijven wedstrijden lopen. De laatste 50 meter kon ik echter niet toelopen en na 6 km begonnen te benen te stokken. Ondertussen liepen we met 2 reeds enkele kilometers alleen en moest ik harken om stand te houden. Halfweg de laatste ronde kwam Geert Frickelo ons voorbij en ik kon niet aanpikken maar wel stand houden op een 50 meter.
Het gebrek aan wedstrijdritme begon me zuur op te breken en ik kon enkel nog de wedstrijd uitlopen en ervoor zorgen niet meer te worden bijgehaald, wat ook lukte. Ik eindigde de wedstrijd in 36:54, wat volgens mijn Garmin (1e wedstrijd dat ik hiermee liep) op een werkelijk gemiddelde van 15.7 kwam.
Besluit is dat ik erg tevreden kan zijn om zo'n gemiddelde te halen met amper wedstrijden in de benen en in deze periode van het jaar. En nog meer zelfs dat ik op de helling in iedere ronde het verschil kon maken waar ik vroeger iedere keer terrein verloor. De nieuwe wegen met z'n bruggen over autostrades etc die ik nu steevast opneem in mijn trainingloopjes werpen nu al z'n vruchten af. Een mooie afsluiter van 2011 en dit alles opent perspectieven om in 2012 een nieuw PR te lopen op de 10 km. No sweat, no glory.
Afhankelijk van de trainingen loop ik misschien nog in Ursel, anders is het tot volgend jaar. C-ya.
In Waregem stond er een erg brede top aan de start en een uitgebreid deelnemersveld. Zelf moest ik deze wedstrijd meepikken om mijn klassement in het Molendlandcriterium te bezegelen. Na de start werd ik terug ingesloten maar na paar meter stoof ik in de graskant een flinke ruk op. Als bij wonder kon ik deze sprint goed verteren en kwam ik direct uit de groep die ik voor ogen had. Voornamelijk in de buurt van de eerste vrouwen al werden na 1 km de definitieve groepen gevormd. Ik had een goed gevoel en kon dan ook goed initiatief nemen in onze groep van een 5-tal lopers. Het tempo lag hoog maar door op mijn techniek te letten kon ik goed stond houden. In de loop van de 2e van 3 ronden kon ik zelfs naderen op Charline Vanneste die tijdens de zomer steevast veel rapper was en is blijven wedstrijden lopen. De laatste 50 meter kon ik echter niet toelopen en na 6 km begonnen te benen te stokken. Ondertussen liepen we met 2 reeds enkele kilometers alleen en moest ik harken om stand te houden. Halfweg de laatste ronde kwam Geert Frickelo ons voorbij en ik kon niet aanpikken maar wel stand houden op een 50 meter.
Het gebrek aan wedstrijdritme begon me zuur op te breken en ik kon enkel nog de wedstrijd uitlopen en ervoor zorgen niet meer te worden bijgehaald, wat ook lukte. Ik eindigde de wedstrijd in 36:54, wat volgens mijn Garmin (1e wedstrijd dat ik hiermee liep) op een werkelijk gemiddelde van 15.7 kwam.
Besluit is dat ik erg tevreden kan zijn om zo'n gemiddelde te halen met amper wedstrijden in de benen en in deze periode van het jaar. En nog meer zelfs dat ik op de helling in iedere ronde het verschil kon maken waar ik vroeger iedere keer terrein verloor. De nieuwe wegen met z'n bruggen over autostrades etc die ik nu steevast opneem in mijn trainingloopjes werpen nu al z'n vruchten af. Een mooie afsluiter van 2011 en dit alles opent perspectieven om in 2012 een nieuw PR te lopen op de 10 km. No sweat, no glory.
Afhankelijk van de trainingen loop ik misschien nog in Ursel, anders is het tot volgend jaar. C-ya.
RSS Feed
