Zaterdagmorgen vertrok ik samen met m'n vrouw Michellle en een voltallige bus, onder leiding van Walter Vanhoutte, richting Parijs. De trip is alvast heel goed meegevallen met zelfs op zondagnamiddag stralend zomerweer. Voor de rest een gezellige bende, nergens problemen, iedereen overal stipt op tijd en alle toeristische attracties gezien. Enkel geen gelegenheid tot shoppen, maar echt genoten van deze trip.
Tot zover de city-trip want zondagmorgen stond ik ook aan de start van een wedstrijd in Ivry-sur-Seine. De vorige blog over Torhout had wel enkele consequenties. Met een dik PR was alle druk weg en betere tijd zou op dit parcours en 2 dagen later niet mogelijk zijn. Daarnaast had ik ook 2 blaren mogen open prikken (het voordeel van als runner steeds veiligheidsspelden mee te hebben) en zat mijn grote teen blauw en zwart. Daarom ging ik op zoek naar een nieuw doel en werd die ook gevonden. De atletiekclub uit Roeselare (AVR) was ook aanwezig met een groepje en ging een gooi doen naar het clubklassement. Daarvoor werden de tijden van hun 4 beste heren en 1 dame opgeteld. De heren gingen zelf hun gangetje maar Charline Vanneste ging het alleen moeten klaren. Twee jaar terug was zij veel te snel voor mij, jaar later liepen we meerdere wedstrijden in hetzelfde groepje, vorig jaar kon ik voor haar eindigen. Al het voorafgaande in acht genomen de perfecte situatie dus om me aan te bieden als 'haas'.
De bus zette ons om 9u af aan de plaatselijk sporthal waar we iets verder de start konden nemen van de 10km wedstrijd om 9u30. Inderdaad niet vrij vroeg aanwezig ter plekke maar door de crossen was ik al getraind op dit soort situaties. Na afgifte van de sportzak kon ik samen met Charline aan de opwarming beginnen. De benen voelden goed aan en ik zag het volledig zitten. Jasje afgegeven aan 't vrouwtje, armstukken aan (yep, ik zal nog "diene kletskop met zijn armstukken" worden, maar met fris weer voel ik me daar echt goed in), en richting startvak. Door de organisatie werden we bedacht met een laag startnummer en konden we helemaal vooraan plaats nemen. De beoogde eindtijd was rond de 37 minuten en zo vlogen we weg. Letterlijk deze keer want na de start volgde een korte afzink. Even later konden we ons eigen tempo opnemen voor de eerste km's. Hier zagen we reeds een dame en een zwartje voor ons lopen. Na 2 à 3 km kregen we echter een fikse beklimming van zeker een 750m en die bleef maar duren. We konden echter het tempo niet teveel laten zakken en echt forceren deden we ons ook niet.
Integendeel want ons treintje kwam onder stoom en we draafden goed door. In zoverre zelfs dat we de 2 dames reeds hadden opgeraapt en aan de leiding liepen, en ook 2 AVR-mannen te pakken hadden. Ik bleef er echter bij om ons eigen tempo te behouden en achter niemand te kijken. Effe liepen we in een groter groepje maar sommigen gingen er terug vandoor. Door ons vaste tempo bleven we goed op dreef en een terugkomst van een dame konden we makkelijk counteren en haar definitief terug slaan ! Zo bleven de km's komen zonder verval en kon ik blijven het tempo aangeven voor Charline.
Met de meet in zicht moest er enkel nog een lange brug worden overgestoken en vuurde ik na 9km haar aan om door te trekken richting finish. Ik had zelf geen eindshot meer en kon het tempo niet meer opdrijven. Trouwens als je iets doet moet je het goed doen hehe, een echte haas zet zijn atleet af na x-aantal km's en het werk moeten zij afmaken. Zo kon ze de wedstrijd uitlopen op een handvol seconden rond de 37 minuten en als eerste dame ! De complimenten voor mijn werk nam ik in dank aan en had echt genoten van deze wedstrijd.
Van dit soort haaswerk kon ik echt wel genieten en ligt me ook wel. Ben groot en breed van postuur, heb een grote paslengte en kon op de seconde een egaal tempo lopen. Als er dus organisatoren of dames (hehe) interesse hebben mogen ze me altijd contacteren ;o).
Na ontvangst van mijn medaille en tshirt genoot ik bij de meet nog van een behandeling door een plaatselijke chiropractor. De zware bovenbenen na de laatste 2 wedstrijden werden minutenlang onder handen genomen en ik moet zeggen dat ik 's namiddags bij het wandelen door Parijs en 's anderdaags terug echt lichte benen had. En zo zat een schitterende driedaagse erop. Foto's volgen nog !
Tot zover de city-trip want zondagmorgen stond ik ook aan de start van een wedstrijd in Ivry-sur-Seine. De vorige blog over Torhout had wel enkele consequenties. Met een dik PR was alle druk weg en betere tijd zou op dit parcours en 2 dagen later niet mogelijk zijn. Daarnaast had ik ook 2 blaren mogen open prikken (het voordeel van als runner steeds veiligheidsspelden mee te hebben) en zat mijn grote teen blauw en zwart. Daarom ging ik op zoek naar een nieuw doel en werd die ook gevonden. De atletiekclub uit Roeselare (AVR) was ook aanwezig met een groepje en ging een gooi doen naar het clubklassement. Daarvoor werden de tijden van hun 4 beste heren en 1 dame opgeteld. De heren gingen zelf hun gangetje maar Charline Vanneste ging het alleen moeten klaren. Twee jaar terug was zij veel te snel voor mij, jaar later liepen we meerdere wedstrijden in hetzelfde groepje, vorig jaar kon ik voor haar eindigen. Al het voorafgaande in acht genomen de perfecte situatie dus om me aan te bieden als 'haas'.
De bus zette ons om 9u af aan de plaatselijk sporthal waar we iets verder de start konden nemen van de 10km wedstrijd om 9u30. Inderdaad niet vrij vroeg aanwezig ter plekke maar door de crossen was ik al getraind op dit soort situaties. Na afgifte van de sportzak kon ik samen met Charline aan de opwarming beginnen. De benen voelden goed aan en ik zag het volledig zitten. Jasje afgegeven aan 't vrouwtje, armstukken aan (yep, ik zal nog "diene kletskop met zijn armstukken" worden, maar met fris weer voel ik me daar echt goed in), en richting startvak. Door de organisatie werden we bedacht met een laag startnummer en konden we helemaal vooraan plaats nemen. De beoogde eindtijd was rond de 37 minuten en zo vlogen we weg. Letterlijk deze keer want na de start volgde een korte afzink. Even later konden we ons eigen tempo opnemen voor de eerste km's. Hier zagen we reeds een dame en een zwartje voor ons lopen. Na 2 à 3 km kregen we echter een fikse beklimming van zeker een 750m en die bleef maar duren. We konden echter het tempo niet teveel laten zakken en echt forceren deden we ons ook niet.
Integendeel want ons treintje kwam onder stoom en we draafden goed door. In zoverre zelfs dat we de 2 dames reeds hadden opgeraapt en aan de leiding liepen, en ook 2 AVR-mannen te pakken hadden. Ik bleef er echter bij om ons eigen tempo te behouden en achter niemand te kijken. Effe liepen we in een groter groepje maar sommigen gingen er terug vandoor. Door ons vaste tempo bleven we goed op dreef en een terugkomst van een dame konden we makkelijk counteren en haar definitief terug slaan ! Zo bleven de km's komen zonder verval en kon ik blijven het tempo aangeven voor Charline.
Met de meet in zicht moest er enkel nog een lange brug worden overgestoken en vuurde ik na 9km haar aan om door te trekken richting finish. Ik had zelf geen eindshot meer en kon het tempo niet meer opdrijven. Trouwens als je iets doet moet je het goed doen hehe, een echte haas zet zijn atleet af na x-aantal km's en het werk moeten zij afmaken. Zo kon ze de wedstrijd uitlopen op een handvol seconden rond de 37 minuten en als eerste dame ! De complimenten voor mijn werk nam ik in dank aan en had echt genoten van deze wedstrijd.
Van dit soort haaswerk kon ik echt wel genieten en ligt me ook wel. Ben groot en breed van postuur, heb een grote paslengte en kon op de seconde een egaal tempo lopen. Als er dus organisatoren of dames (hehe) interesse hebben mogen ze me altijd contacteren ;o).
Na ontvangst van mijn medaille en tshirt genoot ik bij de meet nog van een behandeling door een plaatselijke chiropractor. De zware bovenbenen na de laatste 2 wedstrijden werden minutenlang onder handen genomen en ik moet zeggen dat ik 's namiddags bij het wandelen door Parijs en 's anderdaags terug echt lichte benen had. En zo zat een schitterende driedaagse erop. Foto's volgen nog !
RSS Feed
