Met de Nacht van Vlaanderen stond het orgelpunt op het programma van het eerste deel in 2012. Tot nu toe ging het wedstrijd na wedstrijd vlugger en kon ik iedere keer een PR neerzetten. Na de laatste wedstrijd in Tielt had ik dan ook een heel goed gevoel, want daar kon ik in een zware wedstrijd nog kracht zetten naar het einde toe. De weken erna kon ik de trainingen goed afwerken met nog een paar interval-sessies ertussen. Ik telde dan ook in een beste en scherpe vorm af naar de NVV.
De dag zelf was het terug werkendag van 8-12 en 13-18u en kon ik erna vertrekken naar Torhout. Met de wind vanachteren want die haalde soms stormachtige snelheden. Tegen 19u had ik mijn startnummer te pakken en kon ik me gaan omkleden en opwarmen. Tijdens opwarming vielen de benen mee zonder kwaaltjes of pijntjes. Rond 20u kwam ik bij het startvak en kon goed vooraan postvatten achter de sterke atleten met oa Lander van Droogenbroeck.
Na het startschot was ik goed weg en ging de massa alle kanten op. Ik kwam de eerste km goed door aan de zijde van Hanna Vandenbussche in 3:19. Daarna zocht ik mijn eigen tempo en kon de volgende km's goed afwerken aan 3:30 waarmee ik nog mooi op schema zat voor 36:30 eindtijd (3:40 gemiddeld). Ondertussen kwamen we bij de passage in het bos aan waar ik me vooraf had ingeprent om niet stil te vallen. Omdat door het donkere omgeving zonder richtpunt je daar gemakkelijk in 'slaap' kan vallen bij gebrek aan richtpunten. Echter in plaats van te versnellen kreeg ik een loom gevoel in de bovenbenen en begonnen deze echt te wegen. Het 5 km punt kwam ik nog netjes door in 18:00, maar vanaf hier gingen de km tijden snel in verval. Ik kon niets van kracht meer zetten en kon beginnen aan een calvarietocht. Tot nu toe viel de wind redelijk mee en was pas rond km 6 dat we echt vol in de wind moesten beuken. Al moet eerlijk zeggen dat ik er niet zo'n last van had omdat mijn snelheid nu zodanig laag lag dat ik niet nog meer snelheid moest inboeten. Ondanks het slechte gevoel werd ik nog maar door een groepje van 4 ingehaald. Aanpikken had geen zin want ik liep ondertussen aan 4:00 gemiddeld. Rond km 8 werd ik net als tijdens de Rembertcorrida (op hetzelfde parcours) op exact hetzelfde punt ingehaald door groepje met stadsgenoot Dirk Sierens (zie ook foto van die wedstrijd). Voor mij zat er niets anders op dan op karakter uit te lopen en me niets meer aan te trekken van al diegenen die me nog passeerden in laatste km. Ik eindigde dan ook in 38:09 wat in schril contrast staat met mijn eerdere wedstrijden in 2012. Ondertussen was het slechte gevoel vanuit de benen wat gestegen en kon doorlopen naar het toilet waar ik enige tijd kon zitten met de vliegende spettter... Eenmaal thuis was het nog wat gestegen en kon ik naar bed met 40° koorts.
Conclusie : ik stond in topvorm aan de start maar het mocht dus niet zijn. De ziekte-verschijnselen na de wedstrijd waren misschien ook een teken dat mijn lichaam de limiet had bereikt en ik over die streep was gegaan. Het is nu eenmaal dunne lijn tussen uitstekende vorm en ziek zijn. Aan andere kant moet ik mss ook eens zien of ik na zo'n lange werkdag 2 uur later nog wel zo diep kan gaan. Al stel ik nu 2 dagen later ook vast in het kleine kamertje dat de buikgriep ook nog niet helemaal weg is. Het zal dus een mix van alles zijn en gewoon mindere wedstrijd. Nu goed herstellen en eindelijk op verlof om erna er weer met frisse moed in te vliegen.
De dag zelf was het terug werkendag van 8-12 en 13-18u en kon ik erna vertrekken naar Torhout. Met de wind vanachteren want die haalde soms stormachtige snelheden. Tegen 19u had ik mijn startnummer te pakken en kon ik me gaan omkleden en opwarmen. Tijdens opwarming vielen de benen mee zonder kwaaltjes of pijntjes. Rond 20u kwam ik bij het startvak en kon goed vooraan postvatten achter de sterke atleten met oa Lander van Droogenbroeck.
Na het startschot was ik goed weg en ging de massa alle kanten op. Ik kwam de eerste km goed door aan de zijde van Hanna Vandenbussche in 3:19. Daarna zocht ik mijn eigen tempo en kon de volgende km's goed afwerken aan 3:30 waarmee ik nog mooi op schema zat voor 36:30 eindtijd (3:40 gemiddeld). Ondertussen kwamen we bij de passage in het bos aan waar ik me vooraf had ingeprent om niet stil te vallen. Omdat door het donkere omgeving zonder richtpunt je daar gemakkelijk in 'slaap' kan vallen bij gebrek aan richtpunten. Echter in plaats van te versnellen kreeg ik een loom gevoel in de bovenbenen en begonnen deze echt te wegen. Het 5 km punt kwam ik nog netjes door in 18:00, maar vanaf hier gingen de km tijden snel in verval. Ik kon niets van kracht meer zetten en kon beginnen aan een calvarietocht. Tot nu toe viel de wind redelijk mee en was pas rond km 6 dat we echt vol in de wind moesten beuken. Al moet eerlijk zeggen dat ik er niet zo'n last van had omdat mijn snelheid nu zodanig laag lag dat ik niet nog meer snelheid moest inboeten. Ondanks het slechte gevoel werd ik nog maar door een groepje van 4 ingehaald. Aanpikken had geen zin want ik liep ondertussen aan 4:00 gemiddeld. Rond km 8 werd ik net als tijdens de Rembertcorrida (op hetzelfde parcours) op exact hetzelfde punt ingehaald door groepje met stadsgenoot Dirk Sierens (zie ook foto van die wedstrijd). Voor mij zat er niets anders op dan op karakter uit te lopen en me niets meer aan te trekken van al diegenen die me nog passeerden in laatste km. Ik eindigde dan ook in 38:09 wat in schril contrast staat met mijn eerdere wedstrijden in 2012. Ondertussen was het slechte gevoel vanuit de benen wat gestegen en kon doorlopen naar het toilet waar ik enige tijd kon zitten met de vliegende spettter... Eenmaal thuis was het nog wat gestegen en kon ik naar bed met 40° koorts.
Conclusie : ik stond in topvorm aan de start maar het mocht dus niet zijn. De ziekte-verschijnselen na de wedstrijd waren misschien ook een teken dat mijn lichaam de limiet had bereikt en ik over die streep was gegaan. Het is nu eenmaal dunne lijn tussen uitstekende vorm en ziek zijn. Aan andere kant moet ik mss ook eens zien of ik na zo'n lange werkdag 2 uur later nog wel zo diep kan gaan. Al stel ik nu 2 dagen later ook vast in het kleine kamertje dat de buikgriep ook nog niet helemaal weg is. Het zal dus een mix van alles zijn en gewoon mindere wedstrijd. Nu goed herstellen en eindelijk op verlof om erna er weer met frisse moed in te vliegen.
RSS Feed
