Het laatste wapenfeit was dus de oefencross in Beernem. Ik had daar het begin van de goede vorm te pakken en wou deze nog verder uitdiepen door meer snelheidstrainingen en interval. Dit ging allemaal goed, maar na iedere training kreeg ik meer en meer last van stijve en stramme spieren in de liesstreek. Daar ik tijdens de training zelf nog geen last had bleef ik doortrainen met als laatste nog een duurloop van 20 km op het gemak. 's Avonds voelde ik echter dat het de verkeerde kant zou opgaan en besloot dadelijk om de trainingen verder te stoppen. Zowel in linker- als rechterlies zat alles vast.
De week erop gelukkig een afspraak kunnen maken bij mijn zus die osteopate is met een praktijk in Oostduinkerke en Oostende. http://www.jokeverkeyn.be/
Tijdens de sessie werd snel duidelijk dat een samenloop van omstandigheden de emmer had doen overlopen. De lage rug zat geblokkeerd maar de grootste miserie zat bij de heupbuigers. Een blessure die vaak voorkomt bij mensen met een zittende job of vaak met de auto rijden... Naast de microgolf had ik dus ook de frigo gewonnen ! Hoewel ik ook het magazijn moet doen is het tijdens de wintermaanden vooral bureauwerk, plus het feit dat mijn werk op 50 km thuis bevindt. Dat in combinatie met de zwaardere trainingen en slechtere (nattere) ondergrond maakte dus dat de spieren gespannen stonden. Vooral de psoas is dus een spier die in lage onderrug vertrekt, door de bekken, langs de lies ricthing de benen. Deze was dus (door bovenstaande oorzaken) ingekort en stond te strak. Oplossing ? Osteopate Joke kon gelukkig alles goed bewerken en losmaken, plus daarna moest ik vooral stretchen. Veel stretchen ! Om de spieren terug los en ontspannen te maken.
Na nog wat extra rust kon ik op het gemak terug de trainingen hervatten, maar ondertussen had ik dus 10 dagen stil gelegen. De eerste testtraining ging goed ondanks nog wat stramme spieren. Al was dit logisch na de pauze. De zondagmorgen was er dan een winterafstandsloop van onze club Beverhout, waardoor ik terug direct "in de running was". 16 km als opwarming + 10km in wedstrijdtempo. Al deed ik dat laatste op het gemak. Uit voorzorg maar ook uit niet beter kunnen... Want zo'n lange zware trainingen ben ik dus niet gewend. Ondanks 2 trainingen met de club dus al veel bijgeleerd !
Ondertussen kan ik verder blijven trainen met wat extra rust erbij en denk ik volgende week wel klaar te zijn voor de eerste cross in Aalter. Wat dat zal geven is natuurlijk een andere vraag... Voor het eerst met spikes (moet ik deze week nog eens testen), voor het eerst een VAL-wedstrijd, etc. Tot nu toe heb ik ook geen flauw benul waar mijn sterkte ligt. Modder, snel parcours, heuvels, geen heuvels, draaien en keren, etc. De gezonde stress en nieuwsgierigheid is er dus wel na de blessure (nogmaals dank aan kleine zus en indien iemand vragen of interesse bij osteopathie, stel ze gerust) en dit nieuw hoofdstuk in het lopen. Let's go !
De week erop gelukkig een afspraak kunnen maken bij mijn zus die osteopate is met een praktijk in Oostduinkerke en Oostende. http://www.jokeverkeyn.be/
Tijdens de sessie werd snel duidelijk dat een samenloop van omstandigheden de emmer had doen overlopen. De lage rug zat geblokkeerd maar de grootste miserie zat bij de heupbuigers. Een blessure die vaak voorkomt bij mensen met een zittende job of vaak met de auto rijden... Naast de microgolf had ik dus ook de frigo gewonnen ! Hoewel ik ook het magazijn moet doen is het tijdens de wintermaanden vooral bureauwerk, plus het feit dat mijn werk op 50 km thuis bevindt. Dat in combinatie met de zwaardere trainingen en slechtere (nattere) ondergrond maakte dus dat de spieren gespannen stonden. Vooral de psoas is dus een spier die in lage onderrug vertrekt, door de bekken, langs de lies ricthing de benen. Deze was dus (door bovenstaande oorzaken) ingekort en stond te strak. Oplossing ? Osteopate Joke kon gelukkig alles goed bewerken en losmaken, plus daarna moest ik vooral stretchen. Veel stretchen ! Om de spieren terug los en ontspannen te maken.
Na nog wat extra rust kon ik op het gemak terug de trainingen hervatten, maar ondertussen had ik dus 10 dagen stil gelegen. De eerste testtraining ging goed ondanks nog wat stramme spieren. Al was dit logisch na de pauze. De zondagmorgen was er dan een winterafstandsloop van onze club Beverhout, waardoor ik terug direct "in de running was". 16 km als opwarming + 10km in wedstrijdtempo. Al deed ik dat laatste op het gemak. Uit voorzorg maar ook uit niet beter kunnen... Want zo'n lange zware trainingen ben ik dus niet gewend. Ondanks 2 trainingen met de club dus al veel bijgeleerd !
Ondertussen kan ik verder blijven trainen met wat extra rust erbij en denk ik volgende week wel klaar te zijn voor de eerste cross in Aalter. Wat dat zal geven is natuurlijk een andere vraag... Voor het eerst met spikes (moet ik deze week nog eens testen), voor het eerst een VAL-wedstrijd, etc. Tot nu toe heb ik ook geen flauw benul waar mijn sterkte ligt. Modder, snel parcours, heuvels, geen heuvels, draaien en keren, etc. De gezonde stress en nieuwsgierigheid is er dus wel na de blessure (nogmaals dank aan kleine zus en indien iemand vragen of interesse bij osteopathie, stel ze gerust) en dit nieuw hoofdstuk in het lopen. Let's go !
RSS Feed
