Na mijn goede run in Maria-Aalter had ik het zowel fysiek als mentaal moeilijk om me terug op te laden. Waar mijn gedachten bij de NVV zouden moeten zijn, zaten ze eerder bij ons verlof naar de zon begin juli. Het is dan ook al een zwaar jaar geweest met het werk en gezin en veel slecht weer en tot nu toe zonder verlof. Daarnaast mag ik ook gewoon niet vergeten dat ik op loopgebied een serieuze stap voorwaarts heb gezet dit jaar, en dit zonder ook maar 1 tegenvallende wedstrijd.
Deze middag dan richting Tielt om in het Molenlandcriterium wat punten te sprokkelen en laatste wedstrijd voor NVV. Het is mijn 3e deelname aan de Watewyloop en dit jaar op een vernieuwd parcours wat er door wegenwerken niet makkelijker is op geworden. In een wijk veel draaien en keren met toch verschillende stukken vals plat omhoog. Toch was mijn doel om in de top-15 te komen en zo mijn inschrijvingsgeld terug te verdienen, gelijk d'echte -). Bij de start zagen we dan ook enkele marrokaantjes en nog wat plaatselijk geweld die allen de top 10 zouden vullen. Daarna ging het dus knokken worden.
Net voor de start had het nog wat geregend en was het 11 graden, echte herfsttoestanden dus. Na de ronde op de piste zaten er welgeteld 15 lopers voor me was mijn grove schatting. Ik kwam al bij al goed weg en leidde het pak na de favorieten. Vanaf dan zou ik dan ook niet meer omkijken en gewoon mijn wedstrijd lopen. Gezien de mindere trainingskm's wou ik niet behouden starten om later in de wedstrijd niet helemaal weg te zakken. De eerste km's kwam ik gelukkig netjes door in 3:23/3:30/3:47. Per ronde zat er dus iedere keer een zware km in maar toch kon ik meer en meer inlopen op mijn voorgangers. In 2e ronde had ik een twee-tal te pakken waarvan ik één iemand kon achterlaten. De andere had meer vuur in zijn benen en kon soms eens weglopen maar ik kwam steeds terug. Naar het einde toe van ronde 2 had ik het commando overgenomen, maar voelde geen versnelling meer. Bij het ingaan van laatste ronde was het dan ook stressen toen we werden ingehaald door eerste vrouw Ria Thienpont en een collega. Ons groepje bestond dus uit 4 stuks maar de angst zat er bij mij in om net als in Torhout (zie Rembert verslag) Ria te moeten lossen in laatste 2 km. Nu ook liepen ze stilletjes aan weg maar ik kon blijven hangen op 3 meter. Toen kwam echter plots mijn (geringe) loopervaring om het hoekje en plaatste ik een tussensprint en kon terug aanpikken. Ik zette me op een stuk bergop zelfs op kop en kon zo mee met het groepje richting finish. Op die manier vloog laatste ronde ook voorbij zonder ik er acht op had. Op piste had ik zelfs nog een eindsprint in de benen, maar liep zonder verder aandringen met Ria Thienpont over de streep, iemand waarvoor ik het nodige respect heb. Ik weet dat zij altijd netjes boven de 16/16,5 km/u loopt en was dan ook blij om eindelijk de kloof met haar niveau te kunnen dichten.
Mijn Garmin gaf me dan ook achteraf gelijk en bevestigde met 9.96 km in 36:24 (16,4 km/u), zeker evenaring van PR Maria-aalter. Totaal niet durven dromen na de slechte trainingsweken, maar wel de klik om er nog eens 2 weken in te vliegen voor de NVV. Deze wedstrijd gaf me terug de bevestiging van mijn niveau en de "power" om er nog eens voor te gaan !
(officieel resultaat en foto's volgen nog)
Deze middag dan richting Tielt om in het Molenlandcriterium wat punten te sprokkelen en laatste wedstrijd voor NVV. Het is mijn 3e deelname aan de Watewyloop en dit jaar op een vernieuwd parcours wat er door wegenwerken niet makkelijker is op geworden. In een wijk veel draaien en keren met toch verschillende stukken vals plat omhoog. Toch was mijn doel om in de top-15 te komen en zo mijn inschrijvingsgeld terug te verdienen, gelijk d'echte -). Bij de start zagen we dan ook enkele marrokaantjes en nog wat plaatselijk geweld die allen de top 10 zouden vullen. Daarna ging het dus knokken worden.
Net voor de start had het nog wat geregend en was het 11 graden, echte herfsttoestanden dus. Na de ronde op de piste zaten er welgeteld 15 lopers voor me was mijn grove schatting. Ik kwam al bij al goed weg en leidde het pak na de favorieten. Vanaf dan zou ik dan ook niet meer omkijken en gewoon mijn wedstrijd lopen. Gezien de mindere trainingskm's wou ik niet behouden starten om later in de wedstrijd niet helemaal weg te zakken. De eerste km's kwam ik gelukkig netjes door in 3:23/3:30/3:47. Per ronde zat er dus iedere keer een zware km in maar toch kon ik meer en meer inlopen op mijn voorgangers. In 2e ronde had ik een twee-tal te pakken waarvan ik één iemand kon achterlaten. De andere had meer vuur in zijn benen en kon soms eens weglopen maar ik kwam steeds terug. Naar het einde toe van ronde 2 had ik het commando overgenomen, maar voelde geen versnelling meer. Bij het ingaan van laatste ronde was het dan ook stressen toen we werden ingehaald door eerste vrouw Ria Thienpont en een collega. Ons groepje bestond dus uit 4 stuks maar de angst zat er bij mij in om net als in Torhout (zie Rembert verslag) Ria te moeten lossen in laatste 2 km. Nu ook liepen ze stilletjes aan weg maar ik kon blijven hangen op 3 meter. Toen kwam echter plots mijn (geringe) loopervaring om het hoekje en plaatste ik een tussensprint en kon terug aanpikken. Ik zette me op een stuk bergop zelfs op kop en kon zo mee met het groepje richting finish. Op die manier vloog laatste ronde ook voorbij zonder ik er acht op had. Op piste had ik zelfs nog een eindsprint in de benen, maar liep zonder verder aandringen met Ria Thienpont over de streep, iemand waarvoor ik het nodige respect heb. Ik weet dat zij altijd netjes boven de 16/16,5 km/u loopt en was dan ook blij om eindelijk de kloof met haar niveau te kunnen dichten.
Mijn Garmin gaf me dan ook achteraf gelijk en bevestigde met 9.96 km in 36:24 (16,4 km/u), zeker evenaring van PR Maria-aalter. Totaal niet durven dromen na de slechte trainingsweken, maar wel de klik om er nog eens 2 weken in te vliegen voor de NVV. Deze wedstrijd gaf me terug de bevestiging van mijn niveau en de "power" om er nog eens voor te gaan !
(officieel resultaat en foto's volgen nog)
RSS Feed
