Vandaag ging het richting Tielt voor een wedstrijd die ik al ieder jaar liep. Extra vroeg vertrokken want ook de 2 voetballende zoontjes spelden deze keer een borstnummer op. Ik denk dat ze vooraf van de zenuwen het dubbele van hun wedstrijdafstand al hadden gelopen rond de salontafel en in de tuin. Maar ter plaatse hebben ze zich ook goed verweerd en geamuseerd en goed gelopen. Iedereen content !
Daarna mocht ik aan mijn opwarming beginnen en kon ik samen met Timothy het parcours eens verkennen. Ik wist al dat het een zwaar parcours maar dit jaar hadden ze dit terug wat aangepast. Per ronde was er een stuk finse piste bijgekomen van meer dan 500 meter en ook in de wijk was het terug draaien en keren. We stonden dus niet met een grote smile aan de start maar eerder wat onzekerheid. Vorige week zag ik een startfoto van Ruiselede en daar viel me op dat ik wat op de achtergrond stond. Zeker wetende als je dan 9e wordt. Vandaag stond ik ook terug pas op rij 3 of 4, maar kon gelukkig goed opschuiven. En ook deze vlugge start kon ik goed verteren. Ik zit dan ook in een periode waar ik veel op snelheid heb getraind en weinig omvang. Met als bewijs mijn goede wedstrijd in Ruiselede over de 6 km, maar ik wist al vlug dat ik vandaag naar het einde toe zou tekort schieten.  En zo geschiedde...
De eerste ronde kwam ik goed en fris door maar liep wel helemaal afgescheiden. Een groepje van 5 voor mij met oa Alexander Eggerick en Dirk Lannoo had ik niet gevolgd in de start en erna viel gat. Ik zat dus in mijn eentje te beuken tegen de wind in. Mijn grootste pijnpunt was echter het parcours met heel veel haakse bochten van 90° waar ik ronde na ronde meer en meer stilviel. In laatste ronde mocht ik soms echt vanuit stilstand terug optrekken en dan was het nog een strook bergop. Mijn benen stonden dan ook op springen, want nergens had ik een strook waar ik mijn grote molen kon ronddraaien. Enkel de strook richting de piste maar dit was dan ook nog eens bergop. De 2e ronde speelde ik haasje over met een afvaller van het groepje voor me, maar de laatste (en 3e ronde) ging hij terug over me. In laatste ronde kwam ook Ria Thienpont over me en kon ik knokken richting eindmeet met verzuurde benen. Laatste rondje op de piste kon ik wel nog eens de gaskraan open draaien wat me tevreden stemde.
Wat mij betreft een logische uitslag in een wedstrijd van 10.2 km volgens mijn Garmin en aan een gemiddelde snelheid van 16.2 km/u. De snelheid op de vlakke snelle stroken zit wel goed en dit zal ook nodig zijn volgende week in mijn vuurdoop op de piste. Ik debuteer voor mijn club Beverhout op de 3000 m bij interclub Masters in Kappelen.  De dagen daarna heb ik wat verlof en hoop ik wat trage duurlopen te kunnen doen van boven de 20km. Dan hoop ik dat de puzzel klopt en ik klaar kan zijn voor de 10km op de Nacht van Vlaanderen in Torhout.

De maand mei ligt eindelijk achter ons en hopelijk kan er wat het lopen betreft terug wat regelmaat in komen vanaf nu. De laatste weken had ik het zowel mentaal als fysiek moeilijk op loopgebied met een dieptepunt deze week. Maandag nog mooie tempotraining, maar dan de dinsdag op de interval bij de BEHO-training liep het voor geen meter. De dag erna dan 6 km gaan uitlopen in de gietende regen was de "druppel" teveel. Zeker omdat ik deze winter in sneeuw en ijs ben blijven doortrainen, daarna nog in koude en wind, en nu in de regen werkt wat op het gemoed. Zeker als je niet in een goede periode zit.

Daarom met veel vraagtekens, maar met 2 dagen rust, richting Ruiselede waar een wedstrijd uit het Molenlandcriterium op de agenda stond. Gelukkig kiezen ze daar voor een ongewone 6 km als hoofdafstand. Voor mij was het ook een test met de interclub piste die binnen 2 weken op het programma staat. Zowel om mijn wedstrijdschoenen nog een te testen (zie post na Torhout) en of een forfait zich niet opdrong.
Aan de start een ongeziene 165 deelnemers voor deze kermisloop. Enkele jaren terug liep ik hier nog samen met een handvol lopers. Ook veel Beverhouters aan de start trouwens !

Het plan was toch terug om met een 2e of 3e groep onderweg te gaan, maar ook om te zien hoe ik de eerste 3km zou verteren (zie 3000m piste). De snelle start kon ik goed verteren, doch echte groepjes waren er niet ontstaan. Het was vooral een lang lint en ieder voor zich. Qua jus in de benen mocht ik niet echt klagen en aan 2.5km ging ik toch mogen pompen voor een eindschot, maar denk wel dat dat nog mogelijk zou zijn. Ik kwam dan ook door in km-tijden van 3:12/3:22/3:30, waardoor ik mag hopen op een tijd onder de 10 minuten op de piste, los van een tactische wedstrijd. De volgende km's bleef ik hangen op 3:32/3:29/3:31 waardoor er dus niet echt verval in zat. Qua plaatsen in de wedstrijd bleef alles gelijk en door de gedubbelde lopers was het niet eenvoudig richting eindmeet. Ik weet dus niet meer of ik mijn voorganger nog zou kunnen pakken, daar het vooral zaak was om goed te zig-zaggen.

Persoonlijk was deze wedstrijd vooral goed om het vertrouwen wat op te krikken en fysiek en mentaal een nieuwe start te nemen. Voor het eerst bleef ik ook Dirk Lannoo voor wat ook een waardemeter is. In de eerste crossen was hij veel te snel, op het PK kon ik 3/4e wedstrijd met hem mee, in Torhout verloor ik nipt de spurt van hem. Deze keer bleef ik hem goed voor, ook omdat een 6 km (cross-afstand) me wel ligt. Eigenlijk zou ik wat meer 5km wedstrijden moeten lopen op de weg (of piste), but you can't have it all.
Volgende week sta ik dan ook aan de start in Tielt, waar ook de voetballende zonen eens mee zullen lopen.

Na een paar weken schipperen terug een nieuwe start genomen met de wedstrijd in Maria-Aalter. De maand mei was een drukke gezinsmaand (lees : nog drukker als anders) en het lopen stond op een laag pitje. Nu ook de plechtige communie erop zit kan ik op pinstermaandag een nieuwe start nemen, zowel fysiek als mentaal. Ondertussen ging ik ook op voedingsadvies bij Running And More maar daar kom ik binnenkort wel eens op terug.
De wedstrijd in Maria-Aalter had ik vorig jaar ook gelopen en werd er toen 4e. Een kleinere jogging dus waar er 4 "vierkante rondes" op het programma stonden. Bij de start zag ik reeds dat het podium gekend was (oa Bart Bleyaert en ploegmakker Timothy) en gezien mijn laatste weken ging ik resoluut voor het 2e groep. Na de start kreeg ik enkel een JC Aalter-atleet mee die ook vorig jaar enkele rondes met mij mee liep. Ik had wat moeite om te startsnelheid op te pikken ook al ging het niet super snel bij ons (3:30). Vanaf km 2 kon ik voor het eerst overnemen maar ging er dan wel ook dadelijk van door. Zo liep ik reeds vroeg in de wedstrijd volledig los en moest ik zelf mijn snelheid wat zoeken. De snellere stukken had ik goede benen, enkel op een zwaardere strook verloor ik wat seconden. Ondertussen zag ik dat uit de kopgroep van 4 mijn ploegmakker James had gelost en ik dichter kwam. Halfweg de wedstrijd had ik hem te pakken en ging erop en erover. Zo liep ik terug in 4e stelling op mijn eigen tempo zonder voor of achter te kijken.
Op het einde van de voorlaatste ronde kwamen we terug op de zwaardere strook en begon het gebrek aan trainigskm's zich te voelen. Ik kreeg dan ook steken en diende hiermee nog een volledige ronde van 2.6 km af te leggen. Na nog een versnelling lager te gaan kon ik op duurloop-tempo de wedstrijd uitlopen. Dit een handvol seconden trager dan vorig jaar, maar toen liep ik één van m'n sterkste wedstrijden van jaar.

Gematigd tevreden dus na afloop na een logische prestatie. De snelheid en kracht zit momenteel nog goed, de komende weken moet ik terug het aantal km's wat opschroeven (vooral van de langere duurlopen) en dan kan ik het terug een volledige wedstrijd volhouden. Nu volgen 4 trainingsweken richting de 10 km op de Nacht van Vlaanderen in Torhout. Daar wil ik revanche na vorig jaar en mijn 35:34 van vorige maand bevestigen. Komende weken staan er wel iedere keer trainingswedstrijden op het programma.

Dit moet zowat het korste verslag ooit worden. Verkeerd gekozen wedstrijd toch gelopen met archi-slecht gevoel en resultaat. Niets meer, niets minder. Tot een volgende keer, doei !

Wat vooraf ging. Na mijn wedstrijd op vrijdag in Torhout en op zondag in Parijs probeerde ik maandagavond de draad terug op te pikken. Een korte herstelloop van 5km ging al mankend want grote teen zat geklemd in mijn trainingsschoen. Op dinsdag wou ik een rustig duurloopje doen maar stond na 8 km uitgeput terug thuis. Er zat niets van fut in. Woensdag gerust en gelukkig waren op donderdag de blaren verdwenen en kwam mijn nagel wat los daar de meeste druk erronder verdwenen was. Oef ! 's Avonds dan toch een lange tempotraining ingelast om het goede gevoel terug te vinden. Ik kon terug wat snelheid halen maar moest er wel voor werken.
Aan de andere kant stond de Ginsteloop enkele weken terug niet op mijn kalender. Ik ging oorspronkelijk volgende week de 5 of 10km lopen in Gistel van het Scott2run criterium. Tot ik plots vaststelde dat met latere wedstrijden in Ruiselede-Tielt-Wingene ik groot deel van het Molendcriterium ging lopen. Daarom nam ik deze wedstrijd er nog bij om aan het gewenste aantal te komen.
Achteraf gezien was dit gewoon een verkeerde keuze, punt. En het ergste is dat het me in het verleden al was voorgevallen om criteriumwedstrijden toch te lopen tegen beter weten in. Nu ja, je loopt 2 goede wedstrijden en denkt dat die 3e ook wel zal lukken. Maar 3 wedstrijden van 10 km in 8 dagen en 2 mindere trainingsweken was verkeerde keuze. Geen excuses, fout van mij.
De wedstrijd zelf dan. Veel Beverhout-collega's aan de start en ook een sterkere en bredere top dan vorig jaar in Oostrozebeke. Het glooiende parcours en de sterke wind gingen er een zware wedstrijd van maken. Er moest dus een keuze worden gemaakt om een loopmakker of groepje te vinden. Bedoeling was om met Nico Recour te vertrekken maar we starten de wedstrijd in een moordende 3:15 met de neus in de wind. Nico brak niet maar voor mij ging het te snel. De volgende km's kon ik nog stand houden, maar tegen het eind van de eerste (van 3 rondes) zette ik mij opzij om te wachten op een aankomend groepje. Dit met oa Geert Derudder en Charline Vanneste. Ook hier kon ik effe de schijn hoog houden maar ook dit groepje van 4 sprong uiteen. Op het eind van de 2e ronde bleef ik over met Charline maar veel werk kon ik niet opknappen want ik was einde Latijn. In de laatste ronde nog wat kopwerk gedaan, afgehaakt, terug gekomen, etc.  Na de eindmeet viel ik in coma in het gras, wat een lijdensweg ! En zelfs trager dan in 2012.

Wel een vermelding van de prima prestaties van mijn BEHO-collega's ! Davy won, Timothy in top-10, Nico terug op zijn oude niveau, Jan en Filip met dikke tijden, en ook de dames waren sterk. Het moet gezegd zijn wat we met een bende zijn waarvan velen aan elkaar gewaagd zijn, maar elkaars niveau dan ook opkrikken. En iedereen trekt zich aan elkaar op. Het zal een prima Beverhout jaar worden en ik laat ook nog wel van me spreken hehe. Eerst terug de trainingen opbouwen en de juiste keuzes maken. C-ya

Zaterdagmorgen vertrok ik samen met m'n vrouw Michellle en een voltallige bus, onder leiding van Walter Vanhoutte, richting Parijs. De trip is alvast heel goed meegevallen met zelfs op zondagnamiddag stralend zomerweer. Voor de rest een gezellige bende, nergens problemen, iedereen overal stipt op tijd en alle toeristische attracties gezien. Enkel geen gelegenheid tot shoppen, maar echt genoten van deze trip.

Tot zover de city-trip want zondagmorgen stond ik ook aan de start van een wedstrijd in Ivry-sur-Seine. De vorige blog over Torhout had wel enkele consequenties. Met een dik PR was alle druk weg en betere tijd zou op dit parcours en 2 dagen later niet mogelijk zijn. Daarnaast had ik ook 2 blaren mogen open prikken (het voordeel van als runner steeds veiligheidsspelden mee te hebben) en zat mijn grote teen blauw en zwart. Daarom ging ik op zoek naar een nieuw doel en werd die ook gevonden. De atletiekclub uit Roeselare (AVR) was ook aanwezig met een groepje en ging een gooi doen naar het clubklassement. Daarvoor werden de tijden van hun 4 beste heren en 1 dame opgeteld. De heren gingen zelf hun gangetje maar Charline Vanneste ging het alleen moeten klaren. Twee jaar terug was zij veel te snel voor mij, jaar later liepen we meerdere wedstrijden in hetzelfde groepje, vorig jaar kon ik voor haar eindigen. Al het voorafgaande in acht genomen de perfecte situatie dus om me aan te bieden als 'haas'.

De bus zette ons om 9u af aan de plaatselijk sporthal waar we iets verder de start konden nemen van de 10km wedstrijd om 9u30. Inderdaad niet vrij vroeg aanwezig ter plekke maar door de crossen was ik al getraind op dit soort situaties. Na afgifte van de sportzak kon ik samen met Charline aan de opwarming beginnen. De benen voelden goed aan en ik zag het volledig zitten. Jasje afgegeven aan 't vrouwtje, armstukken aan (yep, ik zal nog "diene kletskop met zijn armstukken" worden, maar met fris weer voel ik me daar echt goed in), en richting startvak.  Door de organisatie werden we bedacht met een laag startnummer en konden we helemaal vooraan plaats nemen. De beoogde eindtijd was rond de 37 minuten en zo vlogen we weg. Letterlijk deze keer want na de start volgde een korte afzink. Even later konden we ons eigen tempo opnemen voor de eerste km's. Hier zagen we reeds een dame en een zwartje voor ons lopen. Na 2 à 3 km kregen we echter een fikse beklimming van zeker een 750m en die bleef maar duren. We konden echter het tempo niet teveel laten zakken en echt forceren deden we ons ook niet.
Integendeel want ons treintje kwam onder stoom en we draafden goed door. In zoverre zelfs dat we de 2 dames reeds hadden opgeraapt en aan de leiding liepen, en ook 2 AVR-mannen te pakken hadden. Ik bleef er echter bij om ons eigen tempo te behouden en achter niemand te kijken. Effe liepen we in een groter groepje maar sommigen gingen er terug vandoor. Door ons vaste tempo bleven we goed op dreef en een terugkomst van een dame konden we makkelijk counteren en haar definitief terug slaan ! Zo bleven de km's komen zonder verval en kon ik blijven het tempo aangeven voor Charline.
Met de meet in zicht moest er enkel nog een lange brug worden overgestoken en vuurde ik na 9km haar aan om door te trekken richting finish. Ik had zelf geen eindshot meer en kon het tempo niet meer opdrijven. Trouwens als je iets doet moet je het goed doen hehe, een echte haas zet zijn atleet af na x-aantal km's en het werk moeten zij afmaken. Zo kon ze de wedstrijd uitlopen op een handvol seconden rond de 37 minuten en als eerste dame ! De complimenten voor mijn werk nam ik in dank aan en had echt genoten van deze wedstrijd.

Van dit soort haaswerk kon ik echt wel genieten en ligt me ook wel. Ben groot en breed van postuur, heb een grote paslengte en kon op de seconde een egaal tempo lopen. Als er dus organisatoren of dames (hehe) interesse hebben mogen ze me altijd contacteren ;o).
Na ontvangst van mijn medaille en tshirt genoot ik bij de meet nog van een behandeling door een plaatselijke chiropractor. De zware bovenbenen na de laatste 2 wedstrijden werden minutenlang onder handen genomen en ik moet zeggen dat ik 's namiddags bij het wandelen door Parijs en 's anderdaags terug echt lichte benen had. En zo zat een schitterende driedaagse erop. Foto's volgen nog !

Vrijdagavond stond ik eindelijk aan de start van mijn wegseizoen. Ik had mijn trainingsblok goed kunnen afwerken al moest ik de afgelopen week flink gas terugnemen om frisse benen te bekomen. Dinsdag dan ook enkel een uitlooptraining. De omstandigheden in Torhout gingen alvast goed zijn met lekker avond-lenteweer en weinig wind. Toch de armstukken aangedaan voor de invallende avond.
De opwarming kon ik afwerken met clubmakker Nico Recour, al zaten de benen nog niet in de juiste modus. Ik brak er echter mijn hoofd niet over en nam erna plaats op de 3e startrij. Ik wou in ieder geval mijn start temperen en eerst kat uit de boom kijken. Er waren dan ook meer sterke lopers aanwezig dan het jaar voordien. Eenmaal het startschot gegeven zat ik in de kopgroep met de eerste vrouw en met BEHO-collega Dirk Sierens. Ik wist dat deze plaatsen ongeveer 36:30 waard waren en ik ging vooral niet in het rood. Na de aanloopronde van 1750m vond ik het tempo wel stokken en mijn benen zaten goed. Ik ging er dan ook vandoor maar eenmaal op de grote baan zag ik dat er een grote groep van 20 man liep op enkele honderden meters voor me.
Veel keuze had ik dus niet, wachten was geen optie meer en helemaal alleen tussen deze 2 groepen blijven hangen ging dodelijk zijn voor mijn eindtijd. Dus mezelf een paar km gegeven om het gat proberen toe te lopen. Na 2 à 3 km kregen we een lange strook vals plat waardoor ik al flink stuk kon inhalen en sommige lopers zag afhaken. Nieuwe mikpunten ! Ik kon na 4 km effe uitblazen in het zog van 2 lopers en kwam vooral een loper tegen die van goud waard ging zijn achteraf gezien. Deze voor mij onbekende loper liep ook een strak tempo en misschien iets vlugger dan ik voorop had gesteld, maar ik kon gelijke tred houden. Zo haalden we afgevallen lopers in vanuit de grote groep en konden we zelf doorstomen. De km-tijden bleven onder de 3:40 en we hadden niets van verval. In mijn eentje ging ik misschien het effe laten vieren, maar nu hielden we elkaar alert. Ondertussen hadden we zelfs Dirk Lannoo opgeraapt die bij ons bleef hangen. De km's vlogen voorbij en ik zat nog steeds goed en begon meer en meer te dromen van een supertijd. Ons groepje van 3 of 4 lopers speelde geen spelletje en we konden elkaar oppeppen. Zelfs laatste km geen verval en zo kon ik eindigen in 35:34 !

Nooit gedacht dat ik dit kon brengen. Maar droom was ooit in de 35' te lopen, maar om dit nu al in de eerste wedstrijd te doen was een complete verrassing. Al kon ik natuurlijk terugvallen op een goed cross-seizoen en vooral goede trainingen erna. Plus de wedstrijdomstandigheden waren ideaal (weer en in klein groepje). De puzzel viel in elkaar en ik voel ook dat ik een stap vooruit heb gezet.

MInpunt van deze race waren de voeten... Ik liep voor het eerst op nieuwe wedstrijdschoenen van Brooks maar buiten de 5 km in Eernegem niet echt getest. Ik hield er 2 blaren aan over op mijn voetzool en een blauwe grote teen. Qua lopen voor het eerst tegengekomen al herinner me wel een gelijkaardig iets uit mijn voetbalverleden met een bepaalde schoen. Natuurlijk tegenvaller gezien ik dag erop riching Parijs vertrok...

De leemte die het wegvallen van Damme liet heb ik goed kunnen opvullen met de trainingen. Eind deze week zou ik terug een trainingsblok moeten afronden van 70/80/70 km. De benen zitten op dit ogenblik terug redelijk vol, maar de conditie en uithouding is zeker goed. Het enige wat ik duidelijk mis is wedstrijdritme ! We zijn ondertussen midden april en buiten de 5km in Eernegem heb ik dus nog niets gelopen op de weg. Naast het ritme ondervind ik dit ook duidelijk aan mijn wedstrijdgewicht. In deze langgerekte trainingswinter zit ik nog steeds flink stuk boven het gewicht van verleden zomer. Ondertussen kon ik wel via Facebook een waardebon in de wacht slepen bij RunningAndMore in Brugge, waar ik ergens in mei eens zal langsgaan voor wat sportvoedingsadvies. Later daar dus meer over...

Dus pakken we eerst het andere probleem aan, namelijk wedstrijden. Volgende week sta ik aan de start van de Rembertcorrida in Torhout. Een exacte 10km wedstrijd die ik ook vorig jaar liep. Toen haalde ik een tijd van 37:03 waar ik toen zeker kon mee leven. Voor deze eerste test wil ik de lat niet te hoog leggen omwille van de bepaalde omstandigheden, maar een tijd onder de 37:03 moet gewoon binnen de mogelijkheden liggen.
Na deze vrijdagavondwedstrijd richting Beernem om dan de morgen erop, samen met mijn vrouw, te vertrekken naar Parijs. Doel nr 3 van dit jaar was  om een buitenlandse wedstrijd te lopen en via de organisatie van Walter Vanhoutte (organisator van Kortemark Loopt) maak ik met de bus de trip naar de l'Humarathon. Naast wat rondkuieren bij de Eifeltoren staat zondag een 10km of 21km wedstrijd op het programma. Gezien ik dit jaar geen halve marathons wil lopen en de vrijdagavondrace in Torhout leek de
 10 km de logische keuze. Naast de reis wil ik ook vooral genieten van de wedstrijd. Lees dus : geen zotte start om na 7km stil te staan. Ik wil vooral met een goed gevoel de wedstrijd afsluiten.

Komend weekend dus nog 2x goed trainen en daarna afbouwen. Met veel plezier heb ik trouwens ook de afgelopen dinsdagen kunnen aansluiten bij de trainingen van Beverhout in het Bulskampveld. Weer een nieuwe ervaring om in groep te trainen en zo het niveau op te trekken. Alvast weer veel opgestoken ! Daarom ook aansluitend nog volgend filmpje van een TDR-training met oa Michel Butter. Deze Nederlander staat zondag aan de start van de Rotterdam marathon en zijn inzet en ingesteldheid is alvast een bron van inspiratie. Check it out : http://vimeo.com/63838784