Vanavond stond ik aan de start op de piste in Nieuwpoort voor een laatste poging om mijn 3000m te verbeteren. De vorm zit goed en ik had goed afgebouwd richting deze race. Gezien had een alles-of-niets race was moest alles natuurlijk meezitten. Samen met mijn vader vertrokken en zo kon ik mijn spullen gerust achter laten. Het had reeds de ganse dag geregend en bij aankomst zagen we toch kleine plassen op de piste (belangrijk feit later in deze blog). De opwarming ging goed en we stonden met welgeteld 5 man aan de start. Daaronder een vlugge junior van MACW en ook marathonloper Steven Broucke wiens uitslagen ik ook ken van menige wedstrijd in W-VL. Kans was dus groot op terug een eenzame strijd zoals in Aalter.

Zenuwen waren er deze keer terug niet maar echt ontspannen kan ik het toch ook niet noemen. Na het startschot zet ik aan ... en glij uit ! Plat op de buik, zonder zeveren. Je moet namelijk weten dat ik lichte wedstrijdschoenen loop, maar niet op spikes gezien de grotere kans op blessures. Echter met deze kletsnatte piste had ik dus geen enkele grip. Beste van al was dat ik tijdens opwarming nog zeg tegen mijn vader dat het een schaatsbaan was. Nu ja, geen andere optie dan rechtkrabbelen en achtervolging opzetten. Gelukkig kon ik bij het uitkomen van de bocht reeds aansluiten bij de kop van de wedstrijd. Daar nam Steven Broucke het commando van bij de start met Lennert (macw) in zijn spoor. Deze junior ging er halfweg wedstrijd simpel van onder muizen na één versnelling. Ik kon gelukkig aanhaken bij Steven tot halfweg koers. Ondertussen waren we de eerste km doorgekomen in 3:08. Flink trager dan in Aalter en iets sneller dan in Kappelen.
Tot 3 rondes voor het einde zat ik op schema voor 9:50 (waar ik de tussentijden had van opgezocht), maar erna moest ik afhaken. Versnellen kon niet meer, enkel nog standhouden en dit voor de laatste km. Breken deed ik echter niet en kon het verval beperken. Ik liep de wedstrijd uit in 9:54:42 en daarmee had ik mijn doel bereikt ! Onder de 10 minuten duiken. Erna toch effe bekomen want was terug van de kaart.

Conclusie : absoluut tevreden om mijn doel te bereiken. Was het perfecte race ? Zeker niet. Valpartij speelde me natuurlijk parten en ook tijdens de race had ik minder grip en verloor hier waarschijnlijk wat tijd. Gelukkig was er geen wind en kon ik toch aanhaken bij Steven Broucke. Nu stilletjesaan terug wat volume trainen richting winter.

Gisteren stond er een eerste test op het programma richting Nieuwpoort. Na Club-Zulte vertrok ik naar Aalter om daar nog de laatste wedstrijd van hun meeting mee te pikken. In Brugge had het rond de middag reeds goed gegoten en ook in Aalter was het herfstweer. Zwaar bewolkt en een strakke wind, meer dan duidelijk te zien aan de vlaggen. Gelukkig hielden we het zo goed als droog.
In tegenstelling tot Gent een kleinere wedstrijd en mindere bezetting. Op de 3000m was er maar 1 reeks en liepen de jun/sen/masters samen. Er stonden dan ook maar 7 lopers aan de start. Daaronder wel de toppers Simon de Vriendt en Bart Bleyaert, en daarnaast ook Sander (Avmo). Deze laatste kan ik zijn niveau inschatten door de crossen. Normaal sneller maar op het PK cross eindigde ik voor hem.
Doch aan de start hoorde ik deze 3 vermelde collega's spreken over een tijd van 9 minuten... Ik moet eerlijk toegeven dat ik me hierdoor wat liet intimideren en reeds voor de start een eenzame strijd zag aankomen. Na het startschot (ps : al heel wat minder nerveus dan in Gent !) kon ik aanpikken bij dit 3-tal. Al moest ik serieus bikkelen om mee te kunnen en zat eigenlijk al aan 110% te lopen. Toen de eerste halve ronde erop zat kwam hun 9 minuten terug in mijn hoofd en liet ik hen "wijselijk" gaan. Toch kon ik de eerste km afsluiten in 3:00 rond ! Nooit kon ik zo snel openen, maar vooral liep ik deze tijd met goede benen zonder in overdrive te gaan. De grootste opsteker achteraf. De posities lagen na deze opening al vast en ook Sander had reeds vooraan afgehaakt en liep een 7 tal seconden voor me (50 meter ?). Zelf liep ik deze ook helemaal los maar de strook naar de start was serieus windop en hier verloor ik echt wel tijd op mijn schema. Km 2 kon ik nog goed afwerken en met de wind mee kon ik mijn snelheid houden, maar wind op was het afzien en liep ik eigenlijk een soort van wegwedstrijd. Namelijk geen tempowissels die eigen zijn aan een pistewedstrijd. Tijdens de wedstrijd had ik dan ook nooit de ingeving om het gat toe te lopen met een versnelling (dikke fout om deze gok niet te maken...). Ik was echt totaal met mezelf bezig en mijn eigen rondes aan het aftellen. Bij het ingaan van de laatste ronde was deze afstand op mijn voorligger nog altijd exact 5 seconden.

Achteraf gezien liepen we dus 80% van de wedstrijd hetzelfde tempo, buiten de openingsronde. Jammer dat de kloof er was en we niet konden samenwerken. Hij finishte in 10:01 en ikzelf in 10:05:98. Dus geen PR, al was dit onmogelijk met deze wind en eenzame strijd, maar later zal misschien blijken dat dit een gemiste kans is. In tegenstelling tot Kapellen zat ik niet dood na de meet (in Kappelen stortte ik nog in !) en 's avonds deed ik nog een duurloop in mijn Beernem. Heb dus nooit in verzuring gelopen.
Volgende week in Nieuwpoort gaan alle puzzelstukken moeten samenvallen om onder die 10 minuten te duiken. Maar na Aalter vooral duidelijk dat ik de sleutel daarvoor zelf in handen heb tijdens de wedstrijd....

Nog even terug komen op de Flanders cup in Gent. Ik stuurde een mail naar de organisatie met de vraag om de uitslag nog eens te checken. Ik kreeg hier echter nooit een reactie op... Al zullen er waarschijnlijk ook geen procedures bestaan om zo'n uitslag nog te wijzigen. Mijn tijd van 4:46 gaat dus de boeken in. Vooral jammer omdat ik als amateur eens de kermiskoersen ontvluchtte om eens een wedstrijd te lopen waar de afstand en tijd correct zouden zijn. Want iedereen weet dat het op de straat soms natte vingerwerk is qua km-aanduiding en tijd.
Daarnaast kreeg ik echter via atletiekclub Avmo (nogmaals dank) contact met mijn mede-loper Jonas. Die bevestigde inderdaad mijn versie dat de Val-nummers werden omgewisseld en hij 4:46 had gelopen onder het oog van zijn trainster. Voor mij toch de bevestiging dat ik nog niet "loco" ben en volgend jaar lopen we allebei deze tijden wel uit de boeken !
Diegenen die me een beetje kennen weten dat ik me wel bezig hou met cijfers, uitslagen en gemiddeldes. Daarom moet het natuurlijk weer lukken dat ik in de jacht om mijn 10:00:56 nu een 4:40:07 loop. Misschien ook wel logisch dat ik in een groothandel werk waar de prijzen niet worden afgerond in tegenstelling tot Superette Roger of de Carrefour waar je 9.99 euro betaald... Toch hoop ik morgen in Aalter al eens goed te testen op een 3000m om dan later deze maand in Nieuwpoort er echt voor te gaan. Aan andere kant mag ik misschien ook niet teveel van PR's dromen met nog maar een goeie 3 à 4 weken training na mijn verlof. En dan nog maar 50 km in de week als opbouw. Waar ik richting goede vorm tot hoop terug 70 à 80 km te draaien. Eén ding is zeker en dat is dat ik volgend jaar terug wat piste zal inschakelen naast de wegwedstrijden.
Ook op het WK in Moskou op dit ogenblik blijkt het terug een schitterende sporttak te zijn. Deze middag genoten van de heren op de 10.000m waar iedereen natuurlijk Mo Farah ondertussen kent. Maar mijn "petje af" gaat duidelijk naar Dathan Ritzenhein. Het 3e pionnetje uit de Salazar-stal (met Farah en Rupp). Was de laatste van de mindere goden die aan het koppeloton bleef hangen, soms aan de elastiek maar blijven vechten. Om dan 2 rondes van het einde zelf aan kop te gaan trekken waarna Rupp en later Farah overnamen. Ritzenhein heeft al een mooi palmares op de grote kampioenschappen en ik heb het wel voor dit soort underdog-sporters. Hopelijk nog meer van dat op het WK.

Eerst een woordje uitleg. Gezien ik mik op de crossen hoef ik niet meer te pieken op de 10km om mijn PR te verbeteren. Daarom zal ik deze zomer wat wedstrijden op de piste meepikken om de conditie en vooral de basissnelheid op te drijven. Daarnaast zou ik ook graag mijn tijd op de 3000m die ik in Kappelen liep verbeteren. Die 10:00:56 doet wat zeer aan de ogen en ik er zou graag 9:59 van maken...
Het pisteseizoen is natuurlijk al heel lang bezig en loopt eigenlijk wat op zijn eind. Ik denk dan ook dat er niemand nu nog gaat debuteren, buiten mezelf dus. Plus ben ik ook niet van het niveau om gans België te doorkruisen om 5 of 10 minuten te lopen. Dit in wedstrijden waar het tijdsschema vaak lang wordt uitgerokken. Daardoor kwam ik aan de start in het niet zo verre Gent op een meeting die deel uitmaakt van de Flanders Cup. Lees een beetje de Cross cup van de piste. Natuurlijk geen spek voor de bek van een debutant gelijk ik, maar ik kwam dan ook maar aan de bak in de laatste heat van het naprogramma.
Iets daarvoor had ik reeds genoten van de internationale en nationale toppers die er aanwezig waren. Grote ogen voor zo'n raspaardjes en zelfs de jongeren presteren daar sterk. Een gans andere wereld dan het stratenlopen maar mentaal ook pak zwaarder me dunkt.
Dan tijd voor mijn eigen start : de startprocedure en startschot verliepen weer in een roes. Dit gaat zo vlug dat je het amper beseft. De eerste ronde vormde zich nog een groot peloton waar ik mijn weg kon vinden in het midden van het pak. De snelheid lag hoog maar ik kon goed volgen zonder in het rood te gaan. De benen voelden goed bij het ingaan van de 2 ronde. Nu werd het pak op een lang lint getrokken en vielen er gaten. In loop van de 2e ronde kon ik een groot gat goed toelopen naar de top-5. Toen ik hier bij kwam bleef ik hangen maar op dit ogenblik kozen de anderen het hazepad. Ik bleef zitten in de rug van een Avmo-atleet en liet me in de 3e ronde meevoeren. Ondertussen moest ik reeds een tandje lager schakelen maar ik viel nog niet echt stil. Toch nam ik over van de Avmo-atleet omdat hij stil viel. Kort daarna werd ik echter ook voorbij gestoken door Kristof Desmet van ACG die erop en erover ging. Ik kon niet aanpikken en viel alleen. Normaal is Kristof een atleet van mijn niveau ongeveer, maar heeft al heel wat ervaring op de piste en hij liep vandaag zelfs een mooi PR denk ik. De laatste ronde kon ik mijn gewoon tempo handhaven al was mijn mond kurkdroog geworden. In laatste rcchte lijn kon ik niet meer echt aanzetten en zag de klok gaan van 4:37 naar 4:38 en 4:39 toen ik bij de meet kwam. Net toen ik over meet ging zag ik in een ooghoek hem nog verspringen naar 4:40... Merde was mijn eerste gedacht om weer hetzelfde tegen te komen als in Kappelen met mijn tijd. Moe maar al bij al tevreden bij mijn debuut, al moet er hier nog zeker rek op zitten.

Groot was echter mijn verbazing bij het thuiskomen toen ik de uitslag zag. Blijkbaar kreeg ik 4:46 achter mijn naam en de Avmo-atleet 4:40. De laatste 2 ronden liep ik wel in een roes en kan me de wedstrijdsituatie niet meer 100% herinneren maar het zou me verbazen moest Avmo-atleet Jonas Steyaert me nog gecounterd hebben. Plus ik de tijd zag verder lopen op de klok en ze zeker niet stil stond voor een atleet voor me. Veel vragen en twijfels want met 4:46 zou ik echt ontgoocheld zijn. Heb al wat mails verstuurd voor uitleg en indien iemand meer weet, graag een seintje, thanx.

Na een maand terug aan de start van een wedstrijd en dit met 2 weken training in de benen. Deze lopen nog steeds op en af. De eerste trainingen waren echt start-to-run en ik haal nog niet mijn normale snelheiden. Al voel ik natuurlijk iedere training de nodige progressie.
In Koksijde vertrouwde omgeving op boogscheut van mijn werk en was dan ook vroeg ter plaatse. Na verloop van tijd zag ik, meer dan ik had verwacht, veel west-vlaamse clubs toestromen (oa Macw, Flac, Abav). De opwarming deed ik tussen de villa's in de duinen en kon zo wat in de schaduw blijven op deze warmste dag van het jaar. Gelukkig was de start pas om 20u maar van een zee-bries was niet echt sprake.
Het heetste moment kregen we echter bij de start die verzorgd werd door Racetimer. Iedereen werd 4 meter achteruit geduwd, echter ging de massa niet achteruit waardoor we allemaal tegen elkaar plakten. En dan kwam de mededeling : "start binnen 5 minuten"... Gezellig en zeker toen er werd afgeroepen dat de start binnen 1 minuut ging plaatsvinden om dan 3 seconden erna het startschot te geven. De sardienenmassa kwam amper of gang, voor mij vatten lopers de wedstrijd aan op handen en voeten... Ik mocht dus direct aan inhaalrace beginnen op de anderhalve km strook asfalt richting het strand. Ik zat dan wel niet met de juiste mensen rondom mij, maar echt tevreden van mijn snelheid was ik toch niet. Ik moest pompen om onder de 3:30 te komen. Eenmaal het strand op kon ik er nog een paar inhalen maar dan zette ik mij in een groepje van 3. Zo kon ik af en toe schuilen en ook eens over pakken. Hier had ik het gevoel om te kunnen weglopen maar hield mij toch in om nog gaten toe te lopen. De schrik om op de terugweg stil te vallen plus gebrek aan wedstrijdritme hielden mij tegen. Bij de splitsing tussen de 5 en 10 km lopers werden de gaten nog groter. Op de terugweg kon ik nog een loper remonteren maar daar bleef het bij. Al viel het verval bij mij nog beter mee dan gevreesd. Het 5 km punt moet ik in maximum 19:30 gepasseerd zijn en kon erna nog het werk afmaken op de dijk.
Al bij al tevreden moet deze race. Op basis van mijn trainingen mocht ik niet meer verwachten bij deze herstart en de dag erna geen stijve spieren. Komende weken op training toch nog de snelheid opdrijven, de uithouding staat al iets verder.

Terug van weggeweest ! Na de NVV kroop ik nog eenmaal op de fiets voor een tempotraining langs het kanaal. De week erop was het dan tijd om met het gezin naar Turkije te trekken en de batterijen helemaal op te laden. Daar kwam ik niet verder dan flink wat wandelingen bergop en bergaf waardoor ik mijn kuiten toch wel voelde naar het eind van de week toe. Maar vooral mentaal kwam de honger stilletjesaan terug. Als fervent sportliefhebber had ik een week een "gazetten-stop" ingelast, maar ondertussen ben ik terug op de hoogte van alle sportuitslagen en -nieuwtjes.
Van honger gesproken ... In deze 2 weken running-vrijaf (net zoals vorig jaar) terug 3 à 4 kilo boven mijn wedstrijdgewicht aan het schommelen. Mits de trainingen volgen hoop ik deze terug te zien wegsmelten.

Met als belangrijkste factor dat alle bovenstaande allemaal in het teken staat van het cross-seizoen... De voetbalkalender is namelijk terug uitgebracht en waar ik reeds voor vreesde werd waarheid. Op de zondag van de Berenloop in Beernem van mijn club Beverhout staat ook Club Brugge-Rsca op het programma. Ik ben met een blauw-zwart hart geboren en heb er reeds een 15-tal jaar een abonnement waardoor het één van de weinige omstandigheden is (buiten familie en blessures) waardoor ik forfait moet geven. Met pijn in het hart weliswaar. Dit heeft echter ook al consequentie dat ik niet hoef te pieken in september en nu nog meer aan mijn basis kan werken. Volgende week bijt ik dan ook terug de spits af met de Beach Run in Koksijde en augustus staat in het teken van snelheid. De westrijden met de nodige uitleg geef ik tegen dan wel. September dan weer 2 halve marathons om de km's de hoogte in te jagen en oktober kan ik dan beginnen aan de cross-specifieke trainingen.  Nog veel werk dus voor de boeg maar de 'druk' is zo wel ferm gespreid en doel nummer 1 van 2013 nog steeds in grote letters geafficheerd.

Op Facebook en voor de start had ik het reeds aangekondigd. Het bobijntje is af : fysiek en mentaal. Na de cross de vorm doorgetrokken op de weg met mooie piek in april. Daarna was de piek voorbij en ging het op en af in dalende lijn. Waar ik toen 70-80-70km liep en afbouwde naar de wedstrijd, liep ik nu misschien 15-25-20km met veel wedstrijden. Daarnaast loop ik de laatste weken ook wat vermoeid rond en is de fut eruit. Niet medisch en bloed laten trekken is niet nodig, gewoon tijd voor wat rust. Het was dan ook niet gespeeld van een oude master en ik ken mijn lichaam goed genoeg.
Maar daarvoor eerst nog de schoenen aanbinden voor de NVV in Torhout. Een wedstrijd die ik heel graag loop, maar kon er nog nooit goed presteren. Met deze ganse voorgeschiedenis is het dan afvragen hoe je aan de wedstrijd moet beginnen... Bij de start stond ik goed vooraan met nog 1500 lopers in onze rug en kwam goed weg. Toch kwam ik niet direct in mijn ritme en liep tussen de 2 groepen van de vrouwen nrs 2 en 3, Annelies De Ketelaere en Charline Vanneste. Na km 2 kon ik de kloof dichten naar Charline en met de wind in de rug lag de snelheid er plots goed in. En de mee-wind had ik goed gevoel enkel voelde ik plots iets in mijn hamstrings maar met de hogere snelheid ging dit weg. Ondertussen was er een hergroeping met de beide dames en kwam er een grote groep tot stand. Eerst trok ik nog kop maar erna nam Simon Mestdag volledig over die kop trok voor Annelies. Zelfde haakte ik af bij km 5 na de passage door het bos.
De bovenbenen werden zwaar en vanaf km 6 werd mijn hamstrings helemaal hard en stijf. Na jaren voetbal en sport in het algemeen weet ik wat het risico dan is om het er volledig te laten inschieten en serieuze verrekking te hebben. Dus nog een tandje lager schakelen en geen ritme-wissels meer. Zo liep ik richting de aankomst al had ik wel het gevoel dat de km's nog vlug voorbij gingen. Ondanks alles had ik maar een minuut verloren op de dames en kon ik na de aankomst het eerste deel van het loopseizoen afronden.

Nog effe werken en erna richting de zon om nieuwe energie op te doen. Daarna staat de zomer nog in het teken van te schaven aan de snelheid (korter werk), september in het teken van meer km's en daarna ons helemaal klaarstomen voor de crossen. I'll be back !

Verslag ganse team en volledige foto-reeks op : http://www.beverhout.be/nieuws.html#Beker

Vorig jaar promoveerden de BEHO-masters van afdeling 5 naar 4. In de crossen was al duidelijk dat de masters over een grote goede kern beschikken en ook een hecht team vormen. En daar kwamen nog wat namen bij. Zelf zat ik dit jaar bij de debutanten van het team en mocht de 3000 meter voor mijn rekening nemen. En tevens mijn debuut maken op de piste.
De rest van het team bestond uit Hans Verlinde, Filip van Cauwenberghe, Nico Recour, Stefaan Tanghe, Frank Couffez, Peter Steyvers, Roel Jacobus en Jos Teirlinck. Onder leiding van trainer Robert Coppens maakten we onze rentree in het stadspark van Kapellen. In de schaduw viel vooral de koude wind op, op de piste dan weer de zomerzon die in de loop van de middag echt ging drukken. Maar al bij al ideale omstandigheden voor een mooi pistetornooi.
Waar vorige week nog de 2 zonen de muren opliepen voor hun loopdebuut had ik het deze keer vlaggen. Terug uit je natuurlijk habitat getrokken en net zoals bij de crossen moet je het allemaal wat ondergaan. Bij de stratenlopen heb je je vast stramien die je wekelijks volgt en ondertussen onder de knie hebt. Hier ging ik wat opwarmen in het park tussen de toeristen en de vele sportfaciliteiten die het park van Kapellen bood. Ondertussen naderde het startuur voor mijn 3000 meter debuut en gingen de zenuwen nog eens de hoogte in. Erna konden we ons op de piste begeven en werden de namen afgeroepen. Ik werd als laatste afgeroepen en kon dus helemaal van buitenuit starten. Zo bleef ik uit het gedrum en kon ik makkelijk naar de kop van de wedstrijd duiken.
Ik had al in de mot dat de 2 koplopers aan het spelen waren met de benen en erg sterk waren. Ik zette me dan ook op de 2e rij. Hoewel ik de opdracht kreeg om in de binnenbaan te blijven kon ik hier mijn plaats niet opeisen. En toen ik dit wel deed vond ik de afstand naar de koplopers te groot, plus ging ik uit het ritme. Zo bleven we dus zij aan zij lopen als 3e en 4e, achter de koplopers die ook zij aan zij gingen. Het tempo zat er direct goed in, maar ik voelde mij comfortabel en had een mooi pas de eerste rondes. De eerste km kwamen we dan ook door in ongeveer 3:10 à 3:12. En volgden er in ons zog nog 2 lopers die aan de rekker gingen. In het 2e gedeelte zakte het tempo geen enkele fractie en plots brak het groepje uiteen. Het was een echte afvallingsrace ! De 2 koplopers gingen er direct vandoor en ook de nr 3 nam afstand. Ikzelf kon niet meer soepel lopen en moest beginnen werken. Ik viel dan ook wat alleen tussen en was een mikpunt voor mijn 2 achtervolgers. In het 3e gedeelte was het dan beginnen harken en in de laatste ronde ging ook nr 4 over me en ik zat zo dood dat ik niet meer kon reageren. Het was pompen en verzuipen, maar in de laatste rechte lijn kon ik mijn achterligger counteren en definitief doen breken en kwam zo als 5e op 12 over de streep in 10:00:56.
Conclusie : debuut die smaakt naar meer, maar ontgoocheld dat ik mijn 4e plaats - die ik grotendeels van de wedstrijd liep - niet kon verzilveren. Begin ging soepel en voelde goed, maar laatste 500 m ging niet meer. Ook die 57 honderste is jammer want 9:59:59 staat nu eenmaal mooier -)

Erna mocht ik in extremis ook nog het 4x400m team vervoegen. Het melkzuur was al wat verdwenen, maar eerlijk gezegd heb ik deze wedstrijd nooit beseft. Kort geschetst : wachten, plots die start, chaos, als 3e loper plots naar voren geduwd, krijg je een stok in je handen, tegen dat je beseft dat je aan het lopen bent ben je tot achter je oren verzuurd, moet je nog 200 meter lopen..., stok afgeven, je aan de kant smijten en denken : what the fuck was me dat ?

Op het eind van de dag werden we als team 7e op 12 op enkele luttele punten van de top 4. Met enkele zeer goede prestaties van mijn teammaats, maar vooral een super sfeer onder het team en de supporters ! Een Beverhout-uitstap om in te kaderen of te bekijken op tape, onder regie van Frank Couffez.

Volledige uitslag op
http://www.ackape.be/index.php/2013/06/beker-van-vlaanderen-masters-heren-09-06-2013-kapellen/